گوهر دشتی متولد ۱۳۵۹ اهواز، فارغ التحصیل مقطع فوق لیسانس رشته عکاسی از دانشگاه هنر تهران است. وی تا کنون نمایشگاه‌های متعددی در کشورهای مختلف برگزار کرده است و یکی از برجسته‌ترین عکاسان ایرانی است. دشتی در عکس‌هایش عمدتا به مسائل اجتماعی با ارجاع به تاریخ و فرهنگ و به طور خاص از دیدگاه جامعه شناسی و انسان شناسی می پردازد. نقطه‌ی شروع آثار او همواره محیط اطراف و خاطراتش بوده است. او با حساسیت فراوان سعی در کندوکاو رابطه‌اش با جامعه و جهان دارد. فعالیت دشتی به شکلی پیوسته و منسجم از زندگی و ارتباط فرد با جهان، و نیز امر سیاسی با امر خیالی بسط و گسترش یافته است. او نمایشگاه‌های متعددی در نقاط مختلف جهان برگزار کرده و آثارش در موزه‌ها، فستیوال‌ها و بینال‌های مختلف به نمایش درآمده است.
در این ویدئو علاوه بر دیدن پروسه‌ی تولید مجموعه عکس «آتشفشان» در راستای آموزش عکاسی، می‌توان از تجربیات عکاس استفاده کرد و به چشم دید که برای ساخت یک مجموعه عکس استیج چقدر زمان و همکاری نیاز است. آتشفشان در سال 91 در گالری راه ابریشم روی دیوار رفت. در این نمایشگاه ۹ عکس رنگی در اندازه ۸۰×۱۲۰ سانتی‌متر به نمایش گذاشته شد.
مهران مهاجر در بخشی از مقدمه این مجموعه نوشته است: «آتشفشان گوهر دشتی دیدنی است. چون در روزگاری که همه به شکلی و به گونه‌ای انتظار فاجعه را می‌کشند ـ گروهی به آخر زمان می‌اندیشند و گروهی هم در مکان زیستِ خود ویرانی را جستجو می‌کنند و گروهی دیگر هم گویا بی‌رودربایستی در سر سودای خلق فاجعه را دارند ـ دست‌کم در سطح از فاجعه سخن نمی‌گوید…»
گوهر دشتی از تجربیاتش می‌گوید:
همانطور که گفته شد خانوم دشتی در سال 1359 و در شهر اهواز به دنیا آمده است. گوهر دشتی مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته عکاسی از دانشگاه هنر تهران در سال 1384 دریافت کرد و در 17 سال گذشته عکاسی در مقیاس بزرگ با تمرکز ویژه بر مسائل اجتماعی انجام داده است. آثار او به تاریخ و فرهنگ معاصر و همچنین همگرایی دیدگاه‌های مردم‌شناختی و جامعه‌شناختی اشاره دارد. او با به کارگیری زیبایی‌شناسی منحصربه‌فرد و شبه تئاتری، تجربه‌های فکری و فرهنگی متنوعی را به ارمغان می‌آورد تا درک خود را از دنیای اطرافش روشن کند و توضیح دهد.
دشتی در جدیدترین آثار خود، از طریق مشاهدات بسیار سبک و متراکم شاعرانه خود از انسان و حیات گیاهی، خویشاوندی ذاتی بین جهان طبیعی و مهاجرت های انسانی را مورد بررسی قرار داده است. گوهر دشتی که شیفته روایات انسانی-جغرافیایی و پیوند آنها با تجربیات شخصی خود است، بر این باور است که طبیعت چیزی است که او را به معانی چندگانه «خانه» و «جابه‌جایی»، هم به‌عنوان انتزاعات مفهومی و هم به‌عنوان واقعیت‌های انضمامی که ترسیم و ترسیم می‌کنند، پیوند می‌دهد. وجود ما نتیجه مجموعه‌ای از مناظر و پرتره‌های عجیب و غریب است، به همان اندازه که طاق‌دار هستند، پرسش‌هایی را در مورد دامنه وسیع، رنگارنگ و مرزی اجتناب‌ناپذیر از طبیعت – مصون از تقسیم‌بندی‌های فرهنگی و سیاسی – و راه‌هایی که مهاجران به‌طور اجتناب‌ناپذیر جستجو می‌کنند و بازسازی توپوگرافی های آشنا در سرزمینی جدید و ظاهراً خارجی.
آثار گوهر دشتی خانه‌هایی در سراسر جهان در مجموعه‌های دائمی موزه ویکتوریا و آلبرت لندن پیدا کرده است. موزه هنر موری، توکیو؛ موزه هنرهای زیبا، بوستون؛ موزه اسمیتسونیان، واشنگتن دی سی؛ موزه هنر نلسون-اتکینز، کانزاس سیتی؛ گالری ملی هنر، واشنگتن، دی سی؛ موزه عکاسی معاصر (MoCP)، شیکاگو، و بنیاد هنر کادیست، پاریس. او دارای بورسیه های هنری متعددی از جمله MacDowell، Peterborough، NH (2017 و 2021)، جایزه DAAD، برلین (2009-2011) و Visiting Arts (1Mile2 Project)، برادفورد/لندن (2009) شده است.
ویدئو: سیاوش نقش‌بندی
