دوربین فول فریم یا کراپ سنسور؟ کدام یک بهتر است؟ این سوالی است که همیشه پرسیده می‌شود که البته سوالی اشتباه است. سوال درست این است که تفاوت دوربین فول فریم و کراپ سنسور چیست و هر کدام چه مزایا و چه معایب دارند و در نهایت هر کدام از دوریین های فول فریم یا کراپ سنسور برای چه عکاسانی طراحی شده است. امیدواریم این مقاله به شما کمک کند تصمیم بگیرید که کدام یک با نیازهای شما به عنوان یک عکاس بیشتر مطابقت دارد. پس تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.
قبل از بحث درباره تفاوت دوربین فول فریم و کراپ سنسور، بیایید ابتدا با هر کدام آشنا شویم. سنسور فول فریم سنسوری است که ابعادی برابر با فیلم سلولوئیدی 35 میلی متری دارد. با توجه به اندازه سنسور و لنزهای مورد نیاز برای این دوربین‌ها، می‌توان گفت سنسورهای فول فریم، یکی از گران‌ترین و حرفه‌ای‌ترین گزینه‌های سنسور دوربین موجود است. همه دوربین‌ها از سنسور فول فریم استفاده نمی‌کنند، اما این سنسور به نوعی به عنوان استانداردی عمل می‌کند که سنسورهای دیگر را با آن مقایسه می‌کنند..
مشخصات سنسور فول فریم:
عکاسی فول فریم معمولاً شامل فضاهای باز و گسترده است و به همین دلیل برای عکاسی معماری و طبیعت یک گزینه عالی است. به طور کلی هر چیزی که نیاز به فضای زیادی داشته باشد، یک سنسور فول فریم به خوبی از پس آن بر خواهد آمد. این همچنین به این معنی است که یک سنسور فول فریم دارای فاصله کانونی کوتاه‌تری است که می‌تواند تصویر حاصل را نرم‌تر از سنسورهای دیگر ضبط کند.
کراپ سنسور ابعاد کوچکتری نسبت به قاب فیلم 35 میلی متری دارد و به همین دلیل به آن کراپ (برش) گفته می‌شود زیرا برشی از سنسور فول فریم است. تفاوت اندازه بین سنسور برش و فول فریم می‌تواند متفاوت باشد، اما سنسورهای کراپ همیشه کوچکتر خواهد بود. از آنجایی که دوربین و لنز یک سنسور برش کوچکتر و سبک‌تر است، می توانند ارزان تر از سایر گزینه های موجود باشند.
ویژگی های دوربین های کراپ سنسور:
از آنجایی که اندازه برش‌ها می‌تواند متفاوت باشد، می‌توانید به نمودار زیر نگاهی بیندازید تا متوجه شوید که اندازه سنسور دوربین چقدر می‌تواند باشد و تفاوت آن‌ها با یک سنسور فول فریم چیست.
بنابراین، یک سنسور کراپ اندازه کوچکتری از یک سنسور فول فریم دارد، به این معنی که فضای تصویر کمتری در عکس‌های خود دریافت خواهید کرد. این بخشی طبیعی از فرآیند است، به همین دلیل است که سنسورهای کراپ از لنزهایی با فاصله کانونی مختلف برای افزایش بزرگنمایی استفاده می‌کنند. هنگام استفاده از لنز با ضریب فاصله کانونی کم، دید وسیع تری خواهید داشت (بنابراین سوژه دورتر به نظر می‌رسد). اما هنگام استفاده از لنز با ضریب فاصله کانونی بالا، میدان دید کمتری خواهید داشت (بنابراین سوژه به شما نزدیکتر به نظر می رسد).
رزولوشن به تعداد پیکسل‌های سنسور یک دوربین دارد اشاره دارد و با مگاپیکسل مشخص می‌شود. وضوح یک دوربین توسط طراحی سنسور تعیین می‌شود. سازندگان دوربین تصمیم می‌گیرند که چگونه فضای محدود سنسور را تقسیم کنند. اکثر عکاسان دوربین‌هایی با مگاپیکسل بیشتر را ترجیح می‌دهند. اینجاست که اندازه سنسور تفاوت زیادی ایجاد می‌کند:
هرچه سنسور بزرگتر باشد، سازندگان دوربین تعداد پیکسل بیشتری می‌توانند در دوربین قرار دهند. به عبارت دقیق‌تر اگر اندازه هر پیکسل در سنسورهای فول فریم و کراپ برابر باشد، تعداد بیشتری پیکسل در حسگرهای فول فریم جای می‌گیرید زیرا سطح آن بزرگتر است. بنابراین، دوربین‌های فول فریم تمایل دارند مگاپیکسل بیشتری نسبت به همتایان رقیب خود با سنسور برش داشته باشند. این به این معنی است که می‌توانید عکس‌های گرفته شده با دوربین‌های فول فریم را در ابعاد بزرگتر چاپ کنید کنید.
با این حال، وقتی صحبت از پیکسل ها می شود، فقط تعداد آن‌ها مهم نیست. اندازه پیکسل نیز مهم است. بگذارید توضیح دهیم: اگر یک سنسور فول فریم داشته باشید و آن را به 10 مگاپیکسل تقسیم کنید، در نهایت پیکسل‌های بسیار بزرگی خواهید داشت. اما اگر یک سنسور برش را به 10 مگاپیکسل تقسیم کنید، اندازه هر پیکسل بسیار کوچکتر خواهد بود. چرا این مهم است؟ پیکسل های کوچکتر به خوبی پیکسل های بزرگتر در جذب نور و ثبت جزئیات عمل نمی‌کنند، به طور خاص، پیکسل های کوچکتر نویز بیشتری تولید می کنند، به خصوص در نور کم.
خب تا به اینجا می‌دانید که دوربین‌های فول فریم به‌طور متوسط در مقایسه با دوربین‌های سنسور برش، پیکسل‌های بزرگ‌تری دارند. اما این موضوع چه تاثیری بر عکاسی شما دارد؟به دو دلیل اصلی اهمیت دارد. اول داینامیک رنج و دوم عملکرد دوربین در نور کم. اول، پیکسل های بزرگتر به شما امکان می‌دهد محدوده دینامیکی گسترده‌تری را ثبت کنید.داینامیک رنج در عکاسی به محدوده روشن و تیره در یک صحنه اشاره دارد. اگر صحنه‌ای با سایه تیره و سفید روشن دارید، محدوده دینامیکی زیادی دارد. این یک عکس از یک صحنه با دامنه دینامیکی بالا است:
اما دوربین‌های میانرده و پایین‌رده دارای محدوده دینامیکی محدودتری هستند. آن‌ها تلاش می‌کنند تا نورها و تاریکی‌ها را در یک صحنه به درستی ثبت کنند. در عوض، آن‌ها در نهایت رنگ‌های سفید را بلون اوت می‌کنند یا جزئیات را در سایه از دست می‌دهند. البته توجه داشته باشید که همیشه سنسور بزرگتر به معنای داینامیک رنج بهتر نیست و عوامل دیگری مانند متدهای پردازش عکس و ذخیره‌سازی تصویر نیز در این موضوع دخیل هستند.
پیکسل های بزرگتر نیز عملکرد نور کم را افزایش می دهند.همانطور که می‌دانید، وقتی در نور کم عکاسی می کنید، در نهایت با عکس های تیره مواجه خواهید شد که جزئیاتی ندارند.مگر اینکه از ISO بالا استفاده کنید که حساسیت سنسور به نور را افزایش می دهد. متأسفانه ایزوهای بالا یک اشکال جدی دارند. هر چه ایزو در عکاسی بالاتر باشد، نویز بیشتری در تصاویر شما ظاهر می شود (توجه داشته باشید که گاهی اوقات به نویز دانه می گویند). این جایی است که اندازه پیکسل وارد می‌شود. پیکسل‌های بزرگتر نور بیشتری را جذب می‌کنند و این باعث ایجاد نویز کمتر در ISOهای بالا می‌شود. بنابراین دوربین های فول فریم معمولا عملکرد ISO بالایی دارند. سطح نویز پایین می ماند و می توانید در شرایط تاریک عکس های زیبایی بگیرید.
بالاتر در مورد تفاوت دورربین های فول فریم و کراپ سنسور در اندازه حسگر توضیح دادیم. اما آیا می‌دانستید که یک سنسور کوچکتر اساسا فاصله کانونی را افزایش می‌دهد؟ اگر لنز 400 میلی متری را روی دوربین فول فریم نصب کنید، عکس‌هایی با فاصله کانونی 400 میلی متری به شما می دهد. اما اگر یک لنز 400 میلی‌متری را روی دوربین سنسور کراپ نصب کنید، شما عکس‌هایی می‌گیرید که در فاصله کانونی موثر 600 میلی متر گرفته شده‌اند. اما چرا؟ ساده است سنسور کراپ، برشی از سنسور فول فریم است، پس تصویری که ثبت می‌کند نیز، برشی از تصویر فول فریم خواهد بود. زمانی که یک تصویر برش داده شود و در همان قاب قبلی قرار گیرد، بزرگنمایی خواهد شد و به همین دلیل به نظر می‌رسد که با فاصله کانونی بیشتر (زوم بیشتر) گرفته شده است.
اگر بخواهیم وارد محاسبات شویم باید بگوییم همه چیز به کراپ فاکتور یا ضریب برش بر می‌گردد. ضریب برش در سنسورهای فول فریم 1 است و در عددی از فاصله کانونی ضرب شود، حاصل برابر خواهد بود (400 * 1 = 400) اما ضریب برش برای سنسورهای کراپ تقریبا 1.5 است، بنابراین فاصله کانونی موثر آن 50 درصد بیشتر از فاصله کانونی لنز مورد استفاده خواهد بود، (400 1.5 *= 600) به همین سادگی:)
برای برخی از عکاسان، دوربین های کراپ سنسور عالی است و این دوربین ها مورد علاقه عکاسان حیات وحش و پرندگان هستند، زیرا فاکتور برش فاصله کانونی شما را می‌دهد. لنزهای سوپر تله فوتو که به 600 میلی متر یا حتی 800 میلی متری بسیار گران هستند. اما می‌توانید لنز 400 میلی‌متری را با قیمت نسبتاً ارزان تهیه کنید، آن را روی دوربین کراپ APS-C نصب کنید و با فاصله کانونی موثر 600 میلی‌متری عکس‌هایی زیبا از حیات وحش بگیرید.
استفاده از دوربین کراپ فریم می‌تواند در هزینه صرفه جویی کند، با این حال، برای سایر عکاسان، فاکتور برش یک عامل مزاحم است. عکاسان منظره عموماً وسیع‌ترین میدان دید ممکن را می‌خواهند. به عنوان مثال، یک عکاس منظره ممکن است عاشق لنز 12 میلی‌متری باشد که به او اجازه می‌دهد یک عکس منظره وسیع را ثبت کنند. اما یک لنز 12 میلی متری نصب شده روی دوربین سنسور کراپ ، فاصله کانونی را به 18 میلی‌متری افزایش می‌دهد که تفاوت زیادی ایجاد می‌کند و عکاس منظره عکس فوق عریض خود را از دست می دهد. به همین دلیل است که عکاسان منظره به ندرت از دوربین‌های کراپ سنسور APS-C استفاده می‌کنند.
با این تفاصیر اگر به دنبال عکاسی از سوژه‌های دور هستید، دوربین‌های کراپ سنسور می‌توانند به شما کمک کنند. عکاسان حیات وحش، عکاسان پرندگان، عکاسان ورزشی و (گاهی) عکاسان پرتره، دوربین‌های کراپ را ترجیح می‌دهند. اما برای کسانی که می‌خواهند فواصل کانونی خود را عریض نگه دارند، فول فریم بهترین راه است. این برای عکاسان منظره، بسیاری از عکاسان سفر، عکاسان شب و غیره یک انتخاب عالی است.
در این مقاله سعی کردیم در مورد تفاوت دوربین فول فریم و کراپ سنسور صحبت کنیم. همانطور که دیدید هر کدام از این دوربین‌ها مزایا و معایب خود را دارند پس برای انتخاب یک دوربین فول فریم یا کراپ سنسور به سبک عکاسی و نیازهایتان نگاه کنید. مسلما برای یک عکاس علاقه‌مند به عکاسی از حیوانات که همیشه در سفر است، دوربین فول فریم انتخاب خوبی نخواهد بود. در نهایت اگر سوالی دارید، خوشحال می‌شویم آن را با ما در شوت مطرح کنید.
منبع: photoworkout.com
عالی بود دمتون گرم
خیلی ممنون بابت این مقاله عالی و جامع. زنده باد تیم شوت شات
خیلی ممنون برای پیام پر مهرتون.