دان مک‌کالین: «یک عکاس عکسش را می‌گیرد و محل را ترک می‌کند، من هرگز آن محل را ترک نکردم، هنوز آنجا هستم. من در طبیعتی زیبا در انگلستان زندگی می‌کنم. هر روز وقتی بیدار می‌شوم زیباترین منظره را می‌بینم و گاهی از آن عکاسی می‌کنم. چه راه بهتری برای من هست تا خودم را درمان کنم؟ ولی نه. وقتی به رخت خواب می‌روم به بیروت فکر می‌کنم. به بنگلادش و ویتنام فکر می‌کنم. این قیمتی است که شما می‌پردازید، تا کسی از راه برسد و بگوید: «من عاشق عکس‌های شما هستم»
عکاسی در جنگ در طول جنگ‌های اول و دوم جهانی وسیله‌ی سوء استفاده تبلیغاتی شد. طرفین به بعضی از سربازهاآموزش عکاسی دادند تا عکس‌هایی بگیرند که مردم را برای رفتن به جبهه‌ها تشویق کند. ولی تصاویر واقعی از این جنگ‌ها مخصوصا حدود پنج میلیون عکسی که اجازه‌ی چاپ شدن نداشتند، بعد از اتمام جنگ در موزه‌ها به نمایش گذاشته شدند. وقتی که عکس‌ها نمی‌توانستند تأثیرگذار باشند.
مک‌کالین با عکاسی هوایی برای نیروی هوایی پادشاهی انگلیس از سال 1964 تا 1984 میدان جنگ را در جزیره قبرس، بیافرا، ویتنام، کامبودیا، بنگلادش، السالوادور و شرق دور پوشش داد و یکی از عکاسان مطرح جنگ در تاریخ عکاسی نام گرفت. او نویسنده بیش از 12 جلد کتاب از جمله: زندگینامه و رفتار نابخردانه در سال 1990 بود و به سال 2001 در نمایشگاه مجموعه آثار قدیمی دان مک کالین (هر دو توسط جاناتان کپ) برنده تعداد زیادی جایزه، شامل جوایز برتر عکس های مطبوعاتی جهان در سال 1992 شد. او تنها عکاس فتوژرنالیستی بود که به عنوان فرمانده توسط امپراطوری بریتانیا انتخاب شد. در سالهای اخیر، گذشته از چشم انداز حرفه‌اش در کشور انگلستان و هند، او بیشتر زمان عکاسی خود را بر روی قاره آفریقا نشان دادن بحران ایدز در آفریقای جنوبی، بتسوانا و زامبیا، ارائه کتابی در مورد قبیله گمشده از اتیوپی و … متمرکز کرد. دان مک‌کالین جایزه کورنل کپ را در سال 2006 توسط مرکز بین المللی عکاسی در نیویورک بابت عکاسی اش به صورت مادام العمر دریافت کرد.
(منبع ویدئو بی‌بی‌سی است)
