نور پردازی پرتره به شکل صحیح و خوب یکی از اجزای مهم پرتره است که حتی توسط بیننده معمولی نیز به راحتی قابل شناسایی است، با این حال، علیرغم این سادگی ظاهری، دانستن نحوه استفاده از نور برای دستیابی به ظاهر دلخواه نیاز به درک بسیار عمیق‌تری دارد. این آموزش مقدماتی اساسی‌ترین سناریو را مورد بحث قرار می‌دهد: نورپردازی پرتره‌ها با یک منبع نور. آموزش‌های بعدی در مورد تنظیمات با چندین نور صحبت می‌کنند، اما همان اصولی که در اینجا مورد بحث قرار گرفته‌اند همچنان اعمال می‌شوند. همچنین اگر طرفدار نور طبیعی هستید می توانید آموزش عکاسی پرتره با نور طبیعی را ببینید و از آن بهره ببرید. در این مطلب اما به نکات مقدماتی نورپردازی در عکاسی پرتره خواهیم پرداخت.
منبع اصلی روشنایی سوژه در نورپردازی پرتره معمولاً نور اصلی یا کلیدی نامیده می‌شود. اگرچه ممکن است نورهای اضافی برای بهبود یک پرتره اضافه شود اما نورپردازی کلیدی معمولاً به طور مستقل انجام می‌شود. این یک خبر عالی برای کسانی است که سعی در یادگیری نورپردازی پرتره دارند، زیرا به این معنی است که می‌توان به سادگی فقط با یک منبع نور، نورپردازی کرد. اگر تصمیم بگیرید منابع نوری بیشتری اضافه کنید، همه چیزهایی که در اینجا خواهید آموخت برایتان کاربردی است.
در نورپردازی پرتره فقط یک ویژگی ظاهر نور را روی یک موضوع کنترل می‌کند و آن توزیع آن است . حتی اگر برخی از نورپردازی‌ها به نظر کیفیت جادویی دارند، در نهایت چیزی بیش از این نیست. با این حال، برای یک منبع نور مشخص، می‌توانیم آن را به دو ویژگی قابل کنترل‌تر تقسیم کنیم:
در حالی که این ویژگی‌ها ممکن است ساده و قابل کنترل به نظر برسند، ترکیب آنها می‌تواند آرایه شگفت‌انگیزی از ظاهر سوژه‌‌های مختلف ایجاد کند.
ما با اندازه ظاهری شروع می‌کنیم، زیرا این شایع ترین علت نورپردازی ضعیف پرتره است. وقتی عکاسان نور را به عنوان «سخت» یا «نرم» توصیف می‌کنند یا از اصطلاح «کیفیت نور» استفاده می‌کنند، در واقع فقط به اندازه منبع نور اشاره می‌کنند:
اگرچه استفاده بیش از حد از هر چیزی می تواند مضر باشد، پرتره ها معمولاً از نور ملایم تر سود می‌برند. تغییرات عکس‌های زیر را ببینید تا خودتان ببینید که هر کدام چگونه بر ظاهر یک پرتره تأثیر می‌گذارند:
توجه داشته باشید که منابع نوری وسیع‌تر و باریک‌تر به ترتیب «نرم» و «سخت» نامیده می‌شوند، زیرا آنها لبه‌های سایه‌ها و هایلایت را نشان می‌دهند. این به این دلیل اتفاق می‌افتد که یک منبع نور بزرگتر زاویه بیشتری را در سراسر سوژه می پوشاند. بنابراین، به احتمال زیاد حداقل هر بخش مقداری نور مستقیم دریافت می‌کند که باعث ایجاد سایه‌های ملایم تر می‌شود. به طور مشابه، معمولاً با یک منبع نور کوچکتر، یک بخش معین یا تمام یا هیچ یک از نور مستقیم را دریافت نمی‌کند – و سایه های بسیار عمیق‌تری ایجاد می‌کند. همچنین توجه داشته باشید که چگونه اندازه نور به همان اندازه برای انتقال هایلایت تغییر می‌کند، به خصوص در موهای سمت راست مدل بالا.با این حال، اندازه نور علاوه بر اینکه ظهور تنالیتۀ مقیاس بزرگ را کنترل می‌کند همچنین نمایان بودن بافت در مقیاس ریز را نیز تعیین می‌کند. منافذ، لکه‌ها، چین و چروک‌ها و سایر جزئیات صورت همگی با نور سخت مشخص‌تر می‌شوند. نور سخت همچنین احتمال انعکاس مستقیم شدید از روی پوست سوژه را افزایش می‌دهد.
مهم‌ترین ترفند برای دستیابی به نور ملایم‌تر، درک این موضوع است که نور مستقیم سخت است، اما هر زمان که این نور از بین می‌رود یا از میان اجسام منتشر « بازتاب پراکنده نور منعکس شده از اجسامی که براق یا دیسکی نیستند» دیگر عبور می‌کند، نرم‌تر می‌شود. عکاسان از این برای استفاده حداکثری از نور شدید استفاده می‌کنند.
دیفیوزر: یک جسم شفاف بزرگتر را بین سوژه و منبع نور قرار دهید. این ممکن است شامل استفاده از یک لامپ یا آویزان کردن یک ملحفه یا پرده سفید بر روی یک پنجره باز باشد که نور مستقیم را دریافت می‌کند.
پرش و بازتاب: سوژه خود را طوری قرار دهید که فقط نور برگشتی یا بازتابی دریافت کند. این ممکن است شامل حرکت آنها کمی دورتر از یک پنجره باز (درست خارج از پرتوهای مستقیم)، یا هدف قرار دادن فلاش به نزدیکی دیوار یا سقف باشد.
در هر صورت، مراقب باشید زیرا در نهایت نور بسیار کمتری خواهید داشت – به طور بالقوه به زمان نوردهی طولانی‌تر یا فلاش روشن‌تر نیاز خواهید داشت.
از طرف دیگر، منبع نور نیز ممکن است خیلی نرم باشد (اگرچه بسیار کمتر رایج است). در بعضی اوقات ممکن است عکس‌هایی که در سایه گرفته شده‌اند، خیلی مسطح به نظر برسند، برای مثال، اگر نور غیرمستقیم از همه جا پخش شود. چنین نوری از نظر اندازه بسیار زیاد است و همه سایه ها را پاک می‌کند. نمونه های دیگر شامل پرتره در مه یا بیرون در یک روز کاملاً ابری است. با این حال، اینکه چقدر نرم «خیلی نرم» است واقعاً به ظاهری که می‌خواهید به دست آورید بستگی دارد. به عنوان مثال، عکس زیر از نور ملایم‌تری نسبت به هر نمونه دیگری در این آموزش استفاده شده است. بسیاری ممکن است این تصویر را ظاهری مطلوب برای پرتره‌های پر زرق و برق بدانند.
در این مرحله شاید کمی گمراه شوید: واقعاً اندازه فیزیکی منبع نور مهم نیست – فقط اندازه ظاهری آن نسبت به سوژه است که مهم است. منابع نوری نزدیکتر نرم‌تر می‌شوند، زیرا این نور از زوایای وسیع‌تری به سوژه برخورد می‌کند – حتی اگر خود نور بدون تغییر باقی بماند. به طور مشابه، برعکس نیز صادق است:
تابش مستقیم خورشید، نور سخت محسوب می‌شود، حتی اگر خورشید از نظر فیزیکی عظیم باشد. خورشید آنقدر دور است که نور آن تقریباً از یک جهت به ما می‌رسد.
از سوی دیگر، نزدیکتر کردن نور باعث روشن‌تر شدن آن نیز می‌شود. اگر این منبع اصلی نور شما بود، ظاهر پرتره شما احتمالاً تغییر نخواهد کرد – زمان نوردهی یا شدت فلاش شما فقط برای جبران کاهش می‌یابد. با این حال، اگر مقدار زیادی از نور سوژه شما قبلاً محیطی بوده است، نزدیکتر کردن منبع نور می‌تواند تأثیر این نور محیط را کاهش دهد – به طور مؤثری نور کلی را سخت‌تر می‌کند زیرا مقدار بیشتری از آن از یک مکان می‌آید.
در نورپردازی پرتره، منابع نوری نزدیکتر نیز سوژه را به طور ناهموارتری روشن می‌کنند، زیرا بخش‌های مختلف سوژه نسبتاً از نور، نزدیکتر یا دورتر می‌شوند. به عنوان مثال، سمت دور سوژه ممکن است فقط 5٪ از منبع نور دورتر دورتر باشد، اما زمانی که منبع نور از نزدیک حرکت می‌کند، می تواند 50٪ دورتر شود – که باعث می‌شود نسبت به قسمت‌های دیگر سوژه بسیار تاریک‌تر شود.
با این حال، از این ناهمواری نیز می توان به نفع خود استفاده کرد. در دوره آموزش عکاسی پرتره و ادیت تصاویر شما می توانید از شرایط مختلف استفاده کنید تا پرتره هایی جذاب تر داشته باشید. به شکل کلی، یک منبع نور نزدیکتر ممکن است بتواند به تفکیک بهتر سوژه از پس زمینه دست یابد، زیرا سوژه نسبت به پس زمینه‌شان بسیار روشن‌تر می‌شود. از سوی دیگر، اگر اینها قبلاً به خوبی از هم جدا شده باشند، این می تواند اوضاع را بدتر کند.
به طور کلی، هدف از نورپردازی پرتره دستیابی به نور ملایم‌تر است. این باعث می‌شود که ویژگی‌های سوژه صاف و تدریجی به نظر برسد و بافت پوست نرم‌تر به نظر برسد. دستیابی به نور ملایم‌تر مستلزم بزرگتر کردن اندازه ظاهری منبع نور است. این را می‌توان با (i) نزدیکتر کردن نور، (ii) افزایش اندازه فیزیکی آن، یا (iii) بازتاب نور یا پخش آن از طریق اجسام دیگر انجام داد. با این حال، انتخاب جهت نور قطعا ذهنی تر از نور سخت یا ملایم است. معمولاً دو جهت نورپردازی نامطلوب در نظر گرفته می‌شود: نورپردازی از زیر و مستقیماً از جلو. اولی چیزی نیست که طبیعی به نظر برسد، و دومی حس عمق پرتره را از بین می‌برد. در هر صورت، فرد عموماً می‌خواهد سوژه خود را در نوری جذاب به تصویر بکشد، اما هر سوژه منحصر به فرد است و ممکن است نیاز به برخورد متفاوتی داشته باشد. صرف نظر از انتخاب‌های بالا، نکته کلیدی این است که در ابتدا قصد هنری خود را متصور شوید و سپس تنظیم نورپردازی خود را برای رسیدن به آن هدف تنظیم کنید. در نهایت اگر این نکات را فرا گرفته اید وقت آن است که با آموزش نورپردازی پیشرفته آشنا شوید. در ادامه منتظر آخرین ترفندهای آموزش عکاسی با شوت شات باشید.
منبع : www.cambridgeincolour
ترجمۀ فرشته منفردی
عکس کاور، بخشی از عکس فیلیپ هالسمن
