نویسنده: مهدی مقیم‌نژاد
ناشر: سوره مهر
نوبت چاپ: اول/1393
این کتاب، در دو راستای نقد نظری و عملی، نگاهی است از زاویۀ دید رویکردهای ساختارگرایی و پساساختارگرایی به دنیای عکاسی و مقایسۀ میان این دو.
به شکل دقیق‌تر، این کتاب تلاش دارد ابتدا در سطح نظری، از نگاه ساختارگرایانه، طبیعت عکس به مثابۀ نشانۀ تصویری، مقتضیات زبان‌شناسانۀ عکاسی، و مؤلفه‌های ساختاری درونی رسانۀ عکاسی را تحلیل کند و این نکته را معلوم دارد که تصویر عکاسی در ذات خود واجد چه ماهیت نشانه‌شناختی و مؤلفه‌های ساختاری خودبسنده‌ای است؛ وجه افتراق عکس از باقیِ انواع تصاویر کدام است؛ چه اصولی را می‌توان ذاتیِ رسانۀ عکاسی برشمرد و چه نوع آثاری در تاریخ عکاسی با عطف به این مؤلفه‌های ساختاری و نشانه‌شناختی به وجود آمده‌اند. در گام بعد، درصدد آن است تا این مسئله را روشن کند که رویکرد پساساختارگرا موجب چه نوع دگرگونی‌هایی در زیرساخت‌ها یا ساختارهای اصلی رسانۀ عکاسی و طبیعت نشانه‌ای عکس شده است و مصادیق عینی این دگرگونی‌ها در تاریخ عکاسی کدام‌اند.
