نویسنده: محمد پیرحیاتی (مونس)
ناشر: روزنه
نوبت چاپ: اول، 1393
علم دیداری رویکردی تطبیقی و تاویلی به مقوله‌ی «دیدن» و «دیداربینی» و فضاسازی‌های تصویری در فرایند شکل‌گیری تکامل اندیشگی انسان یعنی بینش و تفکر اسطوره‌ای، عرفانی و هنر عکاسی است.
بینش و تفکر عارفانه از تجارب باطنی یعنی کشف و شهودی و اشراقی سرچشمه می‌گیرد که در دو ساحت دیداری یا تصویری و کلامی یا نوشتاری خود را نشان می‌دهد.
بینش و تفکر عکاس هنرمند نیز در دو ساحت پیام‌های عینی و پیام‌های ضمن تصویرهایش خود را هویدا می‌نماید تا نه تنها تفاوت «ضبط» با «ثبت» را القا نماید بلکه استودیوم و پونکتوم را نیز به رخ بکشد.
عکس، تصویر، نماد، نقش و نگار و دیگر فضاسازی‌های تمثلی و تصویری از حضوری دیداری خبر می‌دهند تا «دیدن» را نه تنها هنری انسانی، بلکه رفتاری کهن الگویاننه از سوی انسان معرفی نمایند.
هنرهای تجسمی و رسانه‌های تصویری از جمله هنر عکاسی تا مرز هنوز باردار این میراث ازلی، اساطیری و عرفانی می‌باشند. به قول استاد شفیعی کدکنی : «عرفان، تلقی هنری از الهیات است.»
