کتاب حاضر، ماحصل چندین ماه حضور و همراهی کارگران کارخانه چینی نسترن واقع در شهر قم است که بر خلاف تصور رایج مان صرفا زیست گاه و کانون طلاب و روحانیان نیست، بلکه در سویه ای دیگر صنعت نیز بر فراز آن تنفس می کند، کما این که کارخانه چینی نسترن نمونه ای منحصر به فرد است که در شرایط گسترش پاندمی ( کووید ۱۹ ) و صنعتی که بر اثر اتخاذ سیاست های اقتصادی و تحریم های بین المللی از رمق افتاده است، توانسته با سه شیفت کاری منسجم نمونه ویژه ای باشد که بارقه امید و زندگی کردن را هر چند مشقت بار در دل کارگران و مدیران اش روشن نگه درد. بر کسی پوشیده نیست که مسائل مربوط به کارخانه و کارگر در یک سده گذشته همواره محل تعارضات و کشمکش های متکثری میان اندیشمندان و پژوهشگران و کنشگران اجتماعی بوده است.
کارخانه همان بنگاه تولیدی است که طبقات با یکدیگر بر اساس روابط شان در فرایند تولید رودررو می شوند، میعادگاه مواجهه واقعی و میراث سیاسی اجتماعی و واقعی! میراثی که کماکان اعم نیروها تلاش می کنند تا حق خود را احیا کنند یا با بندبازی بر فراز پر مخاطره آن آینده ای مبتنی بر فقدان مالکیت و مشارکت عمومی را رقم بزنند. فضایی که پیشاپیش خود را به عنوان نیرویی بنیادین تحمیل می کند و از شیوه تولید تا روابط اجتماعی و حتی انعکاس آن در ساخت و بر ساخت جامعه را دربر می گیرد.
