حالت اولویت شاتر یک حالت کمکی است که به شما امکان کنترل سرعت شاتر دوربین را می دهد. حالت‌های کمکی مانند حالت اولویت شاتر (shutter priority) و اولویت دیافراگم بهترین مکان برای شروع آموزش عکاسی حرفه‌ای هستند، بنابراین اگر میخواهید از حالت خودکار یا برنامه دور شوید اما برای حالت دستی آماده نیستید. در این مقاله توضیح خواهیم داد که حالت اولویت شاتر چیست و چه زمانی باید از آن استفاده کرد.
اولویت شاتر یکی از حالت های دوربین و به صورت نیمه خودکار است که به شما امکان می‌دهد سرعت شاتر و ایزو را تنظیم کنید، در حالی که دوربین دیافراگم را تنظیم می‌کند. بنابراین، هنگام استفاده از اولویت سرعت شاتر در عکاسی ، می‌توانید سرعت شاتر ثابتی را حفظ کنید. برای مثال، اگر در حال عکاسی از اکشن هستید، ممکن است نیاز داشته باشید که سرعت شاتر بالاتر از یک عدد مشخص باشد. به لطف حالت اولویت شاتر، این کار به راحتی انجام می‌شود (و نیازی به صرف زمان زیادی برای عکاسی در حالت دستی نخواهد بود).
در حالت اولویت شاتر، دوربین شما دیافراگم را برای کمک به گرفتن عکسی با نوردهی خوب تنظیم می کند. به عنوان مثال، اگر سرعت شاتر سریع را انتخاب کنید، دوربین شما دیافراگم بازتری مانند f/2.8 تنظیم می کند. این اجازه می دهد تا حد امکان نور در مدت کوتاهی که شاتر باز است وارد شود. اگر سرعت شاتر آهسته را انتخاب کنید، دوربین شما دیافراگم باریکی مانند f/16 تنظیم می کند. این میزان نوری که به سنسور شما برخورد می کند را کاهش می دهد. همه چیز در مورد مثلث نوردهی است. در اکثر دوربین های دیجیتال، می توانید انتخاب کنید که شاتر بین 30 ثانیه تا 1/8000م ثانیه باز شود! برای سرعت شاتر بیش از 30 ثانیه، می توانید از حالت Bulb برای کنترل مدت زمانی که شاتر باز می‌ماند با یک کنترل از راه دور استفاده کنید.
زمانی که سرعت شاتر در عکاسی مهمترین عامل برای ثبت صحنه است از حالت اولویت شاتر استفاده کنید. به عنوان مثال، هنگام عکاسی از حرکت. بسته به سرعت شاتر خود، می توانید سوژه متحرک را ثابت کنید یا تاری حرکتی را نشان دهید. سناریوهای زیر بهترین زمان برای استفاده ازحالت اولویت شاتر در عکاسی هستند
سرعت شاتر سریع حرکت را فریز می‌کند. این در هنگام عکاسی از حیات وحش یا ورزش مهم است. هرچه سرعت حرکت بیشتر باشد، شاتر باید سریعتر باشند تا حرکت را ثابت کند. به عنوان مثال، هنگام عکاسی از پرندگان در حال پرواز، می توانید با سرعت شاتر 1/500 ثانیه شروع کنید. اما ممکن است لازم باشد سرعت شاتر بسیار سریع‌تری را تنظیم کنید تا حرکت بال‌هایی که به سرعت حرکت می‌کنند، متوقف شود.
هنگامی که شاتر خود را برای مدت طولانی‌تری باز می‌گذارید، حرکت به صورت یک تاری زیبا ظاهر می‌شود. عکاسان منظره اغلب دوست دارند آب یا ابرها را محو کنند. هرچه حرکت آهسته‌تر باشد، شاتر باید مدت بیشتری باز بماند تا حرکت را تار کند. برای محو شدن ابرها نسبت به زمانی که آب را صاف میکنید، باید شاتر خود را بیشتر باز بگذارید. هنگام تار شدن آب یا ابرها، سرعت شاتر از نیم ثانیه تا چند دقیقه متغیر است.
شما همچنین می توانید برای جلوه هنری ایجاد تاری حرکت کنید. به عنوان مثال، اضافه کردن مقداری تاری به صحنه خیابان جالب است. یا می‌توانید کمی سرعت شاتر خود را کاهش دهید و با یک سوژه متحرک حرکت دهید. این تکنیک عکاسی پنینگ است که سوژه را در فوکوس نگه می‌دارد اما در پس زمینه تاری حرکت ایجاد می‌کند. سرعت‌های شاتر مختلف را امتحان کنید تا میزان تاری ایجاد شده را بررسی کنید.
هنگام استفاده از سرعت شاتر زیاد، از سه پایه برای تثبیت دوربین استفاده کنید. یک قانون کلی این است که اگر سرعت شاتر کمتر از فاصله کانونی لنز شما باشد، از سه پایه استفاده کنید. هنگام استفاده از لنز 50 میلی متری، سرعت شاتر شما باید بیشتر از 1/50 ثانیه باشد. اما این یک قانون سرانگشتی است و همه چیز به تمرکز شما بستگی دارد. می‌توانید از حالت اولویت شاتر برای جلوگیری از بروز لرزش دوربین در تصاویر خود استفاده کنید. سرعت شاتری را تنظیم کنید که به اندازه کافی سریع باشد تا از حرکت تصادفی دوربین جلوگیری کنید. این زمانی مفید است که سه پایه دستی ندارید.
حالت اولویت شاتر در برخی شرایط می‌تواند بهتر از حالت دستی باشد. به عنوان مثال، اگر تمرکز شما بر روی عکس گرفتن از حرکت است، ممکن است به اندازه دیافراگم اهمیتی ندهید. در حالت دستی، باید تنظیمات دیافراگم را انتخاب کنید که زمان بیشتری از شما می‌گیرد. در موقعیت‌های سریع مانند عکاسی ورزشی، ممکن است زمان کافی برای تنظیم کردن روی دیافراگم نداشته باشید. همچنین، اگر شرایط نوری صحنه شما به طور مکرر تغییر می‌کند، استفاده از حالت اولویت شاتر، سریعتر است. این ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که خورشید در پشت ابرها حرکت می‌کند.
اما، اگر میخواهید عمق میدان را تنظیم کنید، به حالت دستی یا اولویت دیافراگم بروید. عمق میدان تعیین می‌کند که چه مقدار از صحنه در فوکوس است. عمق میدان کم، تاری پس زمینه دلپذیری ایجاد می‌کند و یکی از راه‌هایی که به عمق میدان کم می رسیم استفاده از دیافراگم باز است. اگر از حالت پیش‌فرض برای عکاسی از حیات وحش یا ورزش در یک روز آفتابی استفاده میکنید، دوربین شما دیافراگم باز را انتخاب نمی‌کند. سعی می‌کند با انتخاب یک دیافراگم باریک، نور روشن وارد شده به دوربین را کنترل کند. باید از حالت دستی استفاده کنید تا تاکید دوربین بر گرفتن نوردهی متعادل را نادیده بگیرید.
به طور کلی دو محدودیت برای استفاده از اولویت شاتر وجود دارد. این بدان معنا نیست که شما نباید از حالت اولویت شاتر برای عکاسی خود استفاده کنید، بلکه باید بدانید در کجا ممکن است با استفاده از این حالت با مشکلات احتمالی مواجه شوید.
از آنجایی که دوربین از دیافراگم برای تنظیم مثلث نوردهی در عکاسی استفاده می‌کند (در حالت اولویت شاتر)، متوجه خواهید شد که اگر سوژه شما از مناطق تاریک به مناطق روشن حرکت کند، مقادیر بسیار متفاوتی از دیافراگم را دریافت میکنید. این می‌تواند منجر به ایجاد جلوه‌های بصری بسیار متفاوت برای تصویر از تغییر عمق میدان شود.
برای مثال، تصور کنید دنباله‌ای از تصاویر فوتبالی بگیرید که در آن سوژه از سایه به خورشید حرکت می‌کند. در سایه، دوربین از دیافراگم بزرگی مانند f/2.8 استفاده خواهد کرد. این دیافراگم بزرگتر باعث ایجاد عمق میدان باریک با جدایی بصری خوب بین سوژه و پس زمینه می شود. هنگامی که بازیکن فوتبال به سمت خورشید حرکت می‌کند، دوربین دیافراگم‌های کوچکتری مانند f/8 یا f/11 را انتخاب می‌کند. این دیافراگم ها منجر به عمق میدان بسیار بیشتر می‌شوند، بنابراین این تصاویر اکنون شکل متفاوتی دارند.
مواقعی وجود دارد که سرعت شاتر خاصی را انتخاب کرده اید و دوربین نمی تواند نوردهی صحیح را ارائه دهد زیرا به حداکثر یا حداقل دیافراگم دوربین رسیده است. به عنوان مثال، اگر در یک روز ابری تاریک از پرندگان عکاسی میکنید، ممکن است هنگام استفاده از سرعت شاتر سریع با مشکلاتی مواجه شوید. در این سناریو، اگر سرعت شاتر 1/2000 ثانیه را انتخاب کنید، احتمالاً دوربین به دیافراگم f/2.8 یا f/2.0 یا f/1.4 نیاز دارد. لنز شما ممکن است دیافراگم آنقدر بزرگ نداشته باشد، بنابراین در معرض خطر کم نوردهی تصاویرتان قرار می‌گیرید.
در انتهای دیگر ترازو هم همینطور است. اگر در یک روز روشن عکاسی میکنید و میخواهید از نوردهی طولانی‌تر برای نشان دادن تاری حرکت استفاده کنید، ممکن است لنز شما دیافراگم کافی برای رسیدن به اهدافتان نداشته باشد. در این مورد، ممکن است لازم باشد از یک فیلتر چگالی خنثی برای کاهش میزان نور وارد شده به دوربین خود استفاده کنید.
اولویت شاتر یک حالت نوردهی قدرتمند است که به روش صحیح استفاده شود. درک هدف و محدودیت های آن به شما کمک می‌کند تا تصاویری را که دنبال آن هستید ایجاد کنید. اگر از اولویت شاتر استفاده نکرده اید، توصیه می کنم آن را امتحان کنید و اگر تازه شروع به عکاسی کرده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم سری به دوره آموزش عکاسی مقدماتی بزنید. حالت عکاسی دستی اغلب به عنوان بهترین و حرفه ای ترین حالت در دوربین شما در نظر گرفته می شود. مطمئناً مواقعی وجود دارد که حالت دستی بهترین است. اما بسیاری از عکاسان حرفه‌ای از حالت های کمکی مانند حالت شاتر یا اولویت دیافراگم استفاده می کنند. اگر از حرکت عکس می گیرید، حالت اولویت شاتر می تواند بسیار بهتر از حالت دستی باشد.
