یک سوال بزرگ که هر عکاس تجاری در ابتدای شروع کار از خود می پرسد این است که چگونه بایدقیمت گذاری عکس ها را انجام دهد و قیمت عکاسی در سبک های مختلف به چه صورت تعیین می شود؟ همیشه نکات زیادی در رابطه با نحوۀ قیمت گذاری تصاویر در تمام ژانرهای عکاسی وجود دارد که همه آنها به سطح کار شما بستگی دارند. اما یک حقیقت در رابطه با اکثر عکاسان صدق می‌کند و آن این نکته است: شما نمی‌توانید تنها یک استراتژی قیمت گذاری عکاسی ساده به کار ببرید. در این مقاله از آموزش عکاسی با شوت شات قصد داریم تا قیمت گذاری اصولی عکس ها را به شما نشان دهیم، با ما تا انتهای مطلب همره باشید.(این راهنما براساس قیمت‌های دلاری است؛ بدیهی است که تنها راهنمایی است برای روشن شدن ذهن ما از شیوۀ قیمت‌گذاری. انطباق این شیوه با وضعیت فعلی اقتصادی در ایران، برعهدۀ خوانندۀ این متن است.)
بسیاری از عکاسان در مورد قیمت گذاری عکس های خود دچار سردرگمی می شوند. قیمت گذاری درست تصاویر کار دشواریست، زیرا شما نه می خواهید بیش از ارزش اثر قیمت گذاری کنید و نه کمتر از ارزش واقعی اثر. اگر قیمت بسیار بالایی در نظر بگیرید، ممکن است فردی بیش از حد حریص یا مغرور دیده شوید؛ اگر هزینه کمتری دریافت کنید، مشتریان فکر خواهند کرد که شما تازه شروع کرده اید، مهارت ندارید و برای جذب مشتری با قیمت مناسب تر با مشکل مواجه هستید.
برخی از اطلاعات موجود در اینترنت سعی می کنند قیمت گذاری عکس های فاین آرت را برای شما آسان کنند. روشی که معمولاً برای عکاسان پیشنهاد می‌شود این است که آن را به روش قدیمی تجاری انجام دهند. بیایید بدانیم این به چه معناست و چرا ممکن است بهترین راه برای قیمت گذاری خدمات شما نباشد.
ممکن است شنیده باشید که قیمت گذاری کار شما می تواند بر اساس یک فرمول ساده باشد که بوسیله ی آن شما باید بتوانید هزینه های خود را پوشش دهید و سود بیشتری کسب کنید:
پول ورودی = پول خروجی + سود
پول ورودی (درآمد): چیزی است که کسب و کار شما در سال تولید می کند. بسیار مهم است که مطمئن شوید درآمد شما بیشتر از هزینه های تجاری و شخصی شماست (اگر یک تجارت تک نفره هستید).
سود چیزی است که می خواهید هر سال به جیب بزنید. به عنوان یک صاحب کسب و کار، هدف شما باید حداکثر کردن سود باشد.
پول خروجی هزینه و مالیات شما خواهد بود.
برآمد هزینه های کسب و کار شما هزینه های ادارهی کسب و کار شماست. این می تواند شامل اجاره، مسافرت، بیمه، بازاریابی، تجهیزات، تعمیرات، حق عضویت، عکسبرداری های آزمایشی و غیره باشد. به خاطر داشته باشید که عکاسان در هزینه های خود بسیار متفاوت خواهند بود. بهتر است همیشه تمام هزینه های کسب و کار خود را با جزئیات پیگیری کنید و برای این کار می توانید از نرم افزار حسابداری کمک بگیرید.
همچنین مالیات را هم باید در نظر بگیرید. شما باید آنچه را که مقرر شده به دولت خود پرداخت کنید.
بیایید به یک فرمول دیگر نگاه کنیم:
کل درآمد مورد نیاز = قیمت هر شات x تعداد شات ها
کل درآمد مورد نیاز مقدار پولی است که باید در هر دوره زمانی (معمولاً یک سال مالی) به دست آورید.
چرا این کار نتیجه نمی دهد؟
اکنون که کل درآمد مورد نیاز را محاسبه کرده اید، ممکن است وسوسه شوید که آن را بر تعداد روزهایی که می خواهید در سال کار کنید تقسیم کنید و نرخ روز را از آنجا محاسبه کنید. متأسفانه، این بهترین راه برای تعیین درآمد شما نیست.
برای مثال، عکاسان تجاری، بسته به سطحشان، تمایلی به داشتن بیش از 40 شغل در سال ندارند. اغلب اوقات ممکن است 3 یا 4 شغل بزرگ در سال داشته باشند که درصد زیادی از کل درآمد مورد نیازشان را پوشش می دهد. بقیه مشاغل کوچکی هستند که درآمد های بسیار ناچیزی دارند.
بنابراین، استراتژی قیمت گذاری ساده زمانی که آن را در دنیای واقعی بازار اعمال می کنید، می تواند از بین برود.
بنابراین، چه راهی برای قیمت گذاری عکس ها جواب میدهد؟
راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید قیمت عکاسی خود را کنید: نرخ روزانه،به ازای هر پروژه، ساعتی،برای هر تصویر، و غیره.
به شدت توصیه میکنم هر عکاس تبلیغاتی در ابتدا از این روش استفاده کند:
نرخ روز + استفاده / مجوز
این روش رایجی است که عکاسان تجاری برای عکس هایشان تعرفه تعیین می کنند. اجازه دهید توضیح دهم که نرخ روز شما چقدر باید باشد، و هزینه ی استفاده چقدر باید باشد.
نرخ روز شما باید هزینه های اولیه عکاسی شما را پوشش دهد؛ مسئله این نیست که چگونه پول خود را به دست آورید. این فقط پولی است که برای حضور شما در یک روز فیلمبرداری در صحنه فیلمبرداری پرداخت می شود. بسته به بازار شما، نرخ روز تغییر خواهد کرد. به عنوان مثال، یک عکاس در مجارستان احتمالاً هزینه کمتری نسبت به بریتانیا دارد.
چندین نقطه نرخ روز برای بازارهایی مانند ایالات متحده وجود دارد. به خاطر داشته باشید که این ارقام فقط بر اساس تجربه من است – بازار شما می تواند با من متفاوت باشد و بنابراین قیمت های متفاوتی دارد.
این نرخ روزانه‌ای است که ممکن است در همان ابتدای کار خود دریافت کنید. احتمالاً تجربه و تجهیزات زیادی ندارید. در این مرحله، مشتریان هزینه استفاده را نمی پردازند زیرا نمی دانند چیست یا بودجه ای برای آن ندارند. بنابراین می‌توان گفت این در ابتدای کار قیمت گذاری عکس ها به حداقل میزان خود خواهد رسید.
احتمالاً دانش فنی خوبی دارید و نیازی به مشاوره از همتایان خود ندارید زیرا یافتن اطلاعات مورد نیاز در اینترنت دشوار است. اینجا همان نقطه‌ای است که فکر می کنید کل اینترنت را مطالعه کرده اید اما هنوز چیزی شما را از عکاسان بهتر جدا می کند. در این مرحله، مشتریان هنوز هزینه استفاده را پرداخت نمی کنند زیرا بودجه ای برای این کار وجود ندارد.
عکاسان تجاری موفق‌تر به من گفته‌اند که برای افزایش قیمت از 500 دلار به 1200 دلار، تنها یک معاملۀ خوب لازم است. من شخصاً هنوز آنجا نیستم، اما به من گفته شده است که در این مرحله باید یک جایگاه بخصوص داشته باشید و دیگر وقتتان را برای همه‌ی معاملات هدر ندهید. وقتی این مبلغ را دریافت می کنید، معمولاً با آژانسی کار می کنید که از طرف شما مذاکره می کند. با این حال، فکر نکنید که برای به دست آوردن یک نماینده حتما باید یک عکاس 1200 دلاری باشید؛ می توانید در بیشتر مراحل شغلی خود یک نماینده دریافت کنید. درست مانند مشتریان، برخی از نمایندگان با سطوح مختلف عکاسان کار می کنند.
مشتریان بزرگتر و بودجه بیشتر. شما احتمالا حداقل 10 سال در این صنعت بوده‌اید.
10000 دلار. شما در حال کار بر روی کمپین های جهانی برای برخی از بزرگترین مشتریان در صنایع مختلف هستید.
هر چیزی بالاتر از 10000 دلار. شما احتمالا آنی لیبوویتز یا فردی با درجه و شهرت جهانی او هستید.
اگر تجربه ای در زمینه عکاسی تجاری دارید، ممکن است بدانید که عکاسان اغلب هزینه استفاده را بیش از نرخ روزانه خود دریافت می کنند. صدور مجوز روشی است که شما پول خود را به دست خواهید آورد، نه از طریق نرخ روز. در 99٪ مواقع، هزینه استفاده، از نرخ روز بیشتر است.
هزینه استفاده بر اساس مقیاس کمپین محاسبه می شود. دلیل اینکه عکاسان در وهله اول شروع به دریافت هزینه استفاده کردند این است که مشتریان نمی خواهند همان مبلغی را برای کمپین چاپ محلی بپردازند که لازم است برای بیلبورد جهانی بپردازند. مقیاس بسیار متفاوت است، بنابراین منصفانه است که برای یک کمپین چاپی محلی کوچک در مقایسه با یک بیلبورد جهانی هزینه کمتری دریافت کنید.
تشخیص میزان مصرف برای شارژ اغلب ساده است: انجمن عکاسان(AOP) یک ابزار ماشین حساب مفید دارد که مقدار تقریبی حق الزحمه را تعیین می کند. در حالی که این انجمن یک رویکرد فرمولی برای قیمت گذاری عکس ها دارد، می توانم تضمین کنم که هیچ کس دقیقاً همان چیزی را که AOP پیشنهاد می کند پرداخت نخواهد کرد. اغلب هزینه های استفاده جایی است که مذاکره اتفاق می‌افتد.
با توجه به اینکه میزان مصرف بسیار بیشتر از نرخ روز است، احتمالاً متوجه خواهید شد که مشتریان نرخ روز را تغییر نمیدهد، اما هر کاری که می توانند برای کاهش مصرف انجام می دهند. این به این دلیل است که AOP دستورالعمل ها را بطور دلخواه تنظیم می کند که هیچ کس مجبور به پایبند بودن به آنها نباشد .
قیمت عکس های شما ترکیبی از نرخ روز و استفاده شما خواهد بود. باز هم، شما باید آنچه را نرخ بازار است، قیمت گذاری کنید، نه آنچه را که می خواهید. اغلب آنچه می خواهید بیشتر از آن چیزی است که بازار می تواند تحمل کند، بنابراین ایده خوبی است که هنگام مذاکره ذهنی باز داشته باشید. و ایده بدی نیست که نماینده ای این را برای شما انجام دهد.
همانطور که می‌بینید، قیمت‌گذاری عکس‌ها، یک علم نیست، یک هنر است. بعید است با این فکر که بتوانید یک فرمول ساده قدیمی را اعمال کنید، به راه حل مناسبی دست یابید. اگر فقط نرخ محاسبه شده در روز را دریافت کنید، احتمالاً در مشاغل کوچک بیش از حد و در مشاغل بزرگ هزینه کمتری دریافت خواهید کرد. نرخ روز شما نیز تنها با هزینه‌های شما تعیین نمی‌شود. شما باید بدانید که عکاسان در حوزه و منطقه شما چگونه نرخ تعیین می کنند و خود را با آنها مقایسه کنید. این می تواند با مشاهده اینکه آیا برای مشتریان مشابه کار می کنید یا تصاویری با همان کیفیت می‌گیرید انجام می‌شود. نرخ روز خود را بر اساس آنچه دیگران دریافت می کنند تعیین کنید و هزینه‌های خود را با آن تنظیم کنید.
منبع : petapixel.com
ترجمۀ الهام مرادی
