آیا باید فقط در ساعات طلایی عکاسی کنیم و به طور کلی از ظهر پرهیز کنیم یا بهتر است از روشن‌ترین ساعات نور روز برای گرفتن پرتره‌های خود با چند نور تعدیل‌کننده ساده استفاده کنیم؟ در این راهنما، بهترین زمان برای عکاسی پرتره در فضای باز را بررسی می‌کنیم. پرتره یکی از در دسترس‌ترین انواع ژانرهای عکاسی است که همه را قادر می‌سازد تا در روزهای تولد و تعطیلات یک سلفی یا یک عکس خانوادگی بگیرند. اما وقتی یک قدم به بیرون بردارید، می‌بینم که چطور همه سبک‌های تغییرات نور در کمیت و کیفیت پرتره‌هایی که می‌توانیم در فضای باز بگیریم تأثیر می‌گذارند. آماده‌سازی در استودیویی که در آن شرایط کنترل می‌شود و نور، پس‌زمینه‌ها و استایل کاملاً نظارت می‌شود، همگی بسیار خوب و خوب است، اما بیرون بردن چیزها در فضای باز می‌تواند کارها را کمی پیچیده‌تر کند. با مشکلاتی مانند آب و هوا، موقعیت خورشید، مکان های عکاسی، و دسترسی محدود به توانایی عکاس برای عکاسی، متغیرهای زیادی وجود دارد که می تواند یک جلسه عکاسی پرتره در فضای باز را خوب پیش نبرد.
عکاسی پرتره در فضای باز نیاز به کمی برنامه ریزی دارد، مانند هر نوع عکاسی دیگر در فضای باز مانند مناظر یا عکاسی نجومی. این به این دلیل است که موقعیت آب و هوا و خورشید نقش مهمی در مکان و نحوه عکاسی دارد. البته، اولین کاری که باید انجام دهید این است که پیش‌بینی آب‌وهوای محل عکس‌برداری را قبل از رفتن به بیرون بررسی کنید. هر چه به زمان عکاسی نزدیک‌تر باشد، پیش‌بینی دقیق‌تر خواهد بود، اما در زمان پایانی انجام دهیدتا در صورت کار در یک تیم، دیگران را در آخرین لحظه ناامید نکنید.
برنامه‌ریزی موقعیت نور خورشید با استفاده از یک برنامه گوشی هوشمند مانند The Photographer’s Ephemeris یا PhotoPills نسبتاً آسان است. این برنامه ها به ما برای ردیابی موقعیت خورشید (و ماه) در طول سال، بدون توجه به مکان کمک می‌کنند. ویژگی‌های داخلی اضافی مانند ردیابی طول سایه و زوایای ساعت طلایی می‌تواند عکاسی در مکان مناسب را برای سبک‌های خاصی از پرتره‌های فضای باز آسان‌تر کند. این امکان وجود دارد که در زمان به جلو و عقب برگردید ، بنابراین هیچ بهانه‌ای برای بررسی این موضوع قبل از عکاسی وجود ندارد.
بهترین زمان از روز برای عکاسی پرتره در فضای باز، ساعت طلایی در عکاسی
یکی از محبوب‌ترین بازه‌هایی که عکاسان پرتره، روز را هدف قرار می‌دهند ساعت طلایی یا دوره کوتاه بلافاصله پس از طلوع یا بلافاصله قبل از غروب خورشید است که در آن زاویه کم خورشید باعث می‌شود نور طبیعی در یک صحنه ملایم و طلایی شود. بنا بر عقیده بسیاری این زمان، بهترین زمان برای عکاسی پرتره با نور طبیعی و در فضای باز است تا بتوان تصاویری خیره‌کننده ثبت کرد.
این ساعت که به آن «ساعت جادویی» نیز می‌گویند، به دلیل نور جهت‌دار گرمی که می‌توانید به راحتی به آن برسید، اغلب بهترین زمان از روز برای عکاسی پرتره در فضای بازدر نظر گرفته می‌شود.
مانند ساعت طلایی، ساعت آبی نیز در حوالی طلوع و غروب خورشید یافت می‌شود، با این تفاوت که دوره کوتاه (شاید 20 یا 30 دقیقه) بلافاصله قبل از طلوع یا بعد از غروب خورشید است، زمانی که خورشید در زیر افق است و مستقیماً سوژه شما را روشن نمی‌کند.
نکته: پرتره‌هایی که در ساعت آبی گرفته می‌شوند سایه آبی و کیفیت بدتری خواهند داشت.
در حالی که طلوع و غروب خورشید را می‌توان یکسان تصور کرد، در واقع تفاوت‌های کلیدی بین آنها وجود دارد. در طول شب، با چرخش زمین و خارج شدن خورشید از دید، جو سرد می‌شود. رطوبت موجود در اتمسفر بر روی زمین متراکم می‌شود و بسته به موقعیت مکانی می‌تواند منجر به ایجاد شبنم یا حتی یخبندان روی زمین شود. همانطور که خورشید طلوع می‌کند، قبل از اینکه زمین را گرم کند و این رطوبت تبخیر شود، فرصت کوچکی برای ثبت تراکم تابیده شده در نور جدید وجود دارد، مانند جواهراتی که در پس زمینه می‌درخشند.
مقدار آسمانی که در یک پرتره در فضای باز قرار می‌دهید نیز ممکن است تحت تأثیر زمان روز باشد. در صبح، ابرها برای تشکیل شدن تقلا می‌کنند، زیرا خورشید هنوز زمین را به اندازه کافی گرم نکرده است تا امکان همرفت حرارتی قوی را فراهم کند. همین بالا آمدن هوا است که می‌تواند ابرها را در آسمان بسازد.
چیزی که در میان طلوع و غروب خورشید مشترک است، این واقعیت است که خورشید در پایین آسمان قرار دارد، مناظر را زیر‌و‌رو می‌کند و سایه‌های طولانی‌تری ایجاد می‌کند. از آنجایی که خورشید باید از قسمت ضخیم‌تری از جو عبور کند، نور آبی بیشتر پراکنده می‌شود و به همین دلیل، نور گرم‌تر و با طول موج کمتر مانند رنگ‌های نارنجی و قرمز را افزایش می‌دهد. این می تواند به نفع عکاس شود و برای نور طبیعی، گرم، جانبی یا نور پس زمینه برای برجسته کردن ویژگی های صورت، مو یا لباس استفاده کند.
عکاسی مستقیم به خورشید باعث ایجاد تصاویر سیلوئت یا ضد نور می‌شود زیرا وقتی سوژه بین دوربین و خورشید قرار می‌گیرد، روشنایی شدید خورشید در تضاد کامل با سمت سایه‌دار تاریک است. با این حال، گاهی اوقات این تاریک شدن سوژه ممکن است ناخواسته باشد، بنابراین باید از نور اضافی برای مقابله با این موضوع استفاده شود که در بخش نورپردازی زیر در مورد آن صحبت خواهیم کرد.
عکاسی در وسط روز، زمانی که خورشید در بالاترین حد خود در آسمان است، معمولاً بدترین زمان برای پرتره‌های فضای باز در نظر گرفته می‌شود. این به این دلیل است که نور بالای سر می‌تواند ناخوشایند به نظر برسد و سایه‌هایی را به سمت پایین روی صورت ایجاد کند.
آسمان صاف سایه‌های خشن‌تری را با تفاوت بیشتر بین نورها و سایه‌ها ایجاد می‌کند و گرفتن جزئیات را برای دوربین‌ها سخت‌تر می‌کند زیرا داینامیک رنج آنها محدود است. البته، شدت این اثر بستگی به این دارد که شما در کجای کره زمین هستید، مکان‌هایی که نزدیک‌تر به استوا هستند، بر خلاف مکان‌های نزدیک‌تر به هر دو قطب، بیشتر از این تأثیر رنج می‌برند.
این ظاهر خشن ممکن است همان چیزی باشد که شما به دنبال آن هستید، زیرا کاملاً به سبک مورد نظر عکس‌ها بستگی دارد. اما اگر اینطور نیست، راه‌هایی برای مهار سختی خورشید بالای سر وجود دارد. ساده‌ترین گام این است که حالت ایستاده را با فردی که دراز کشیده و رو به بالا به سمت دوربین است، عوض کنید. با این کار سایه ها روی صورت بر اساس جهت سوژه تغییر مکان می‌دهند.
برای از بین بردن مشکل نور سخت، به سمت سایه بروید. ممکن است سایه یک ساختمان، سایه زیر درختان یا سایه‌ای باشد که با نوعی پرچم برای خود می اندازید (مانند سمت سیاه یک رفلکتور 5 در 1).
مهم است که زیاد در سمت سایه نروید، مانند قدم زدن در اعماق جنگل‌ها، زیرا هر چه جلوتر بروید، تاریک‌تر می‌شود. این به این دلیل است که نور طبق قانون مربع معکوس منتشر می‌شود، اما ما از اصطلاحات فنی پشت آن چشم پوشی می‌کنیم. در اصل، برای ایجاد سایه در سراسر سوژه، تا جایی که لازم است به سایه بروید، اما نه بیشتر. این شدت نور را به اندازه کافی روشن نگه می دارد تا با تنظیمات اصلی دوربین مطابقت داشته باشد.
به جای مسدود کردن کامل نور، شاید مفید باشد که نور را کمی پخش«دفیوز» کنید. اگر اینطور باشد، یک بازتابنده«رفلکتور» 5 در 1 (مانند بازتابنده Lastolite Trigrip) یک پنل انتشار برای پخش نرم نور ارائه می‌دهد. آن را بین سوژه و خورشید قرار دهید و برای بهترین نتیجه آن را تا جایی که ممکن است نزدیک به سوژه بدون قرار گرفتن در کادر نگه دارید. یا خودتان پنل را نگه دارید، یا آن را روی یک نگهدارنده (استند) رفلکتور متصل به پایه نوری نصب کنید، اما در بادهای شدید مراقب باشید، زیرا ممکن است نیاز به قرار دادن وزنه داشته باشید.
اگرچه سایه‌ها چندان بد نیستند، اما برای روشن‌تر کردن سایه‌ها به مقداری نور پرکننده نیاز دارید، یک رفلکتور انتخاب خوبی است. کیت‌های رفلکتور معمولاً در رنگ سفید هستند که برای پر کردن ظریف‌تر، نقره‌ای برای چیزی قوی‌تر، طلایی برای تن‌های گرم‌تر و نوار نقره‌ای طلایی (که برخی به آن گورخر می‌گویند) برای دستیابی به نقطه میانی گرمای بین نقره و طلا استفاده می‌شود. گزینه‌های دیگر برای نور پرکننده، فلاش‌گان‌هایی مانند اسپیدلایت یا نوراستودیو است، اگرچه دومی معمولاً به برق شهری نیاز دارد. وسط روز معمولاً برای روشنایی مداوم خیلی روشن است و به همین دلیل است که ما به نور فلاش تمایل داریم که می‌تواند نور بسیار روشن‌تری تولید کند .
نور غروب خورشید همان اثر طلوع خورشید را می دهد با این تفاوت که در سمت غربی آسمان (بسته به مکان) رخ می دهد. بنابراین ما می‌توانیم به همان سمت و نور پس‌زمینه مانند طلوع خورشید دست پیدا کنیم، با این تفاوت که اکنون به دلیل همرفت از یک چشم‌انداز گرم‌تر، از مزیت اضافه‌تر گرفتن ابرهای بزرگ‌تر در آسمان پشت سوژه‌مان برخورداریم.
زمان حوالی غروب آفتاب نیز شلوغ تر است، زیرا افراد بیشتری در مقایسه با صبح زود بیدار هستند. این بدان معناست که امکانات بیشتری برای گرفتن پرتره در فضای باز با مردم و ترافیک وجود دارد. این می‌تواند برای صحنه های خیابانی و همچنین عکاسی خیابانی یک فرصت عالی باشد ، به خصوص زمانی که می‌خواهید بیشتر از شلوغی و شلوغی زندگی روزمره عکس بگیرید.
با فرارسیدن شب پس از غروب خورشید، ما با لحظه آبی روبرو می‌شویم، زمانی که نور مستقیم خورشید ناپدید شده است اما صحنه همچنان تحت تأثیر نور محیطی قرار می‌گیرد که در اتمسفر می‌چرخد. کل منظره اکنون در سایه است و به همین دلیل دمای رنگ پایین‌تری دارد (اندازه‌گیری شده با کلوین) و بنابراین آبی‌تر به نظر می‌رسد.
با کاهش سطح نور، ایده خوبی است که برای جبران آن تنظیمات دوربین را تنظیم کنید. می‌توان از دیافراگم بازتر برای روشن‌تر کردن تصویر استفاده کرد، اما این امر همچنین عمق میدان کمتری ایجاد می‌کند. اگر عمق میدان باید ثابت بماند، می‌توانیم حساسیت ISO یا سرعت شاتر را تغییر دهیم تا نوردهی روشن شود. حساسیت ISO حساسیت سنسور تصویر را به نور افزایش می‌دهد، اما هر چه بیشتر تنظیم شود، نویز تصویر بیشتر می‌شود، بنابراین می‌خواهیم در صورت امکان این را به حداقل برسانیم.
سرعت شاتر بیشتر به این معنی است که سنسور تصویر برای مدت طولانی‌تری در معرض نور قرار می‌گیرد. با این حال، اگر سرعت شاتر بیش از حد طولانی باشد، تاری ناخواسته‌ای ممکن است ایجاد شود، این تاری می‌تواند به دلیل لرزش دوربین (اگر عکاسی روی دست باشد) یا سوژه باشد، وقتی‌که سوژه نمی‌تواند به اندازه کافی ثابت بماند. اما این می‌تواند به نفع ما باشد که با ثابت کردن سوژه در پیش‌زمینه به وسیله گرفتن حرکاتی تعمدی مانند مسیرهای ترافیکی یا حرکت دوربینی که با یک فلاش جفت شده است، باشد.
منبع : petapixel
ترجمۀ فرشته منفردی
عکس کاور بخشی از اثر اِمین ازمن است.
