هنرهای نوگرا آثاری هستند که از نیمه دوم سده ۱۹ میلادی به این سوی و در پی شکل گرفتن جریان های هنری نوآور در اروپا و ایالات متحده پدید آمدند. این آثار و مکتب های فکری مرتبط با آن ها باعث ایجاد دگرگونی هایی در هنرهای تجسمی ایران از دهه ۱۹۴۰ میلادی به بعد شدند که دامنه تأثیراتش به هنرهای نمایشی هم کشیده شد.
ریشه های نوگرایی در هنر ایران را می توان در برخورد جامعه ایرانی و روشن فکرانش با اندیشه های اروپایی و نیز آشنا شدن با تکنیک ها و ابزارهای جدیدی چون رنگ روغن ودوربین عکاسی یافت. سفرهای شاهان قاجار به اروپا و ورود تحصیل کردگان فرنگ به کشور، زمینه آشنایی ایرانیان با سبک های نوین هنری را فراهم آورد. کتاب هنر نوگرای ایران با تمرکز بر سیر هنر های تجسمی و گرایش های نوین برآمده از آن سیر تغییر و تحول هنر های ایرانی را به زبانی گیرا و جذاب، به گونه ای که انگار با یک نوجوان به گفتگو نشسته است، برای ما بازگو می کند.
