اگر بگوییم نوردهی پایه و اساس عکاسی است بی‌راه نگفته‌ایم چرا که این نوردهی عکاسی به شکل صحیح است که تضمین میکند تا جزئیات در سرتاسر عکس قابل مشاهده باشد. بدون نوردهی کامل، عکس‌های شما ممکن است بیش از حد تاریک و یا بیش از حد روشن شوند که هر دوی آن‌ها باعث می‌شوند تا جزئیات زیادی را از دست دهید. همه این‌ها باعث شد تا ما در شوت شات تصمیم بگیریم آموزش عکاسی با نوردهی کامل را برای شما آماده کنیم. دوربین خود را بردارید و تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.
نوردهی به روشنایی کلی یک عکس اشاره دارد که با میزان نوری که به سنسور دوربین برخورد میکند تعیین می‌شود. به عبارت دیگر، در زمان ثبت عکس، نور برای مدت زمان مشخصی از لنز دوربین به سنسور دوربین می‌تابد و این میزان نور شکل نهایی تصویر را تعیین میکند. مهم‌ترین تاثیر نوردهی در عکاسی، ثبت تصویر با روشنایی مشخص است. وقتی یک عکس با نوردهی کامل و صحیح می‌گیرید، تمام جزئیات را در هایلایت و سایهها ثبت خواهید کرد. اما نوردهی غیرکامل چیست؟
یکی از اشکال نوردهی غیرکامل، زمانی است که حسگر دوربین نور کافی دریافت نمی‌کند، در این حالت می‌گوییم نوردهی کم یا underexposure رخ داده است. در این شرایط روشنایی کلی تصویر، کمتر از حالت ایده‌ال است که سبب می‌شود تا جزئیات در سایهها و نقاط تیره‌تر از دست برود. در سمت مقابل نوردهی زیاد یا overexposure را داریم که در آن نوردهی بیشتر از حالت ایده‌آل خواهد بود و سبب می‌شود تا قسمت‌های روشن تصویر، بیش از حد روشن یا به اصطلاح بلون اوت (blown out) شوند و به این ترتیب جزئیات آن بسوزد و قابل مشاهده نباشد.
با تنظیم دقیق تنظیمات دوربین خود و با وارد کردن نور کافی به لنز، در نهایت به عکسی خواهید رسید که جزئیات زیادی در سایهها (تاریکی)، هایلایت‌ها (روشن ها) و تون‌های میانی دارد. نوردهی از طریق کم و زیاد کردن یک گزینه اعمال نمی‌شود، بلکه از طریق سه تنظیمات اساسی که کلید درک نوردهی در عکاسی و یادگیری نحوه تسلط بر نوردهی در تصاویر شما هستند، اعمال خواهد شد. این سه تنظیم با یکدیگر ارزش نوردهی، عدد نوردهی یا به اصطلاح EV در عکاسی را مشخص میکنند. اما این سه تنظیم کدامند؟
این سه مقدار در تعامل با یکدیگر کیفیت نوردهی شما و میزان آن را تعیین میکنند و به همین دلیل است که این سه عنصر، یکی از مهم‌ترین مفاهیم عکاسی، یعنی مثلث نوردهی را تشکیل میدهند. قبلا در مورد مثلث نوردهی به صورت مفصل و تاثیر آن بر کیفیت عکس‌ها صحبت کرده‌ایم. بنابراین بیاید ببینیم، هر کدام از این سه عنصر چگونه بر نوردهی در عکاسی تاثیر می‌گذارند.
در ساده‌ترین تعریف، دیافراگم دوربین شما دهانه‌ای است که تعیین میکند چه مقدار نور از لنز دوربین به سنسور می‌تابد. به همین دلیل، دیافراگم و نوردهی در عکاسی کاملاً به هم مرتبط هستند. اگر از دیافراگم بازتر استفاده کنید، لنز دوربین اجازه می‌دهد نور بیشتری به سنسور برسد و تصویر روشن‌تر (نوردهی بیشتر) خواهد بود. اگر برعکس، دیافراگم خود را ببندید، مقدار نوری که از لنز عبور میکند کاهش می‌یابد و در نتیجه تصویر تیره‌تر ( نوردهی کمتر) خواهد بود.
یک نکته: دیافراگم علاوه بر تنظیم نوردهی تصویر، روی عمق میدان و وضوح عکس‌ها نیز تاثیر می‌گذارد، بنابراین اگر به خوبی با کاربردهای دیافراگم دوربین آشنا نیستید، حتما مطلب مربوط به آن را مطالعه نمایید.با این حال به یاد داشته باشید که هر چه عدد دیافراگم یا f-stop بزرگتر باشد، دهانه آن کوچکتر خواهد بود و نور کمتری به سنسور می‌رسد. به عنوان مثال دیافراگم F2 از F8 بزرگتر است و نور بیشتری را عبور می‌دهد.
سرعت شاتر مدت زمانی است که شاتر دوربین باز می‌ماند و به سنسور اجازه می‌دهد تا در این مدت نور را دریافت نماید. نوردهی و سرعت شاتر نیز با یکدیگر ارتباط مستقیم دارند. هر چه بیشتر شاتر دوربین خود را نور باز بگذارید، تصویر روشن‌تر خواهد بود و هرچه شاتر سریع‌تر باشد، نور کمتری به سنسور برخورد میکند که منجر به تیره‌تر شدن تصویر می‌شود. سرعت شاتر استاندارد کسری از ثانیه است که 1/1000 ثانیه تا 1/8000 ثانیه سریع، 1/250 تا 1/1000 ثانیه متوسط و 1 ثانیه تا 1/250 ثانیه آهسته در نظر گرفته می‌شود. (زمانی که از 1 ثانیه گذشتید، از تکنیکی استفاده می‌کنید که به عنوان نوردهی طولانی شناخته می‌شود).
توجه داشته باشید که سرعت شاتر فقط بر نوردهی تصویر تأثیر نمی‌گذارد و همچنین بر وضوح تصویر تاثیر بسیار مهمی دارد. به عنوان مثال سرعت شاتر بسیار آهسته به دلیل لرزش دوربین یا سوژه‌های متحرک منجر به تاری می‌شود. به همین دلیل است که وقتی سرعت شاتر به کمتر از 1/100 ثانیه می‌رسد، عکاسان از سه پایه استفاده میکنند. البته این فقط یک مثال بود و سرعت شاتر دوربین شما کاربردهای فراوانی دارد که در مطلب مربوطه، به آن‌ها پرداخته‌ایم.
ایزو ISO، حساسیت سنسور دوربین به نور است. هرچه ISO بالاتر باشد، حسگر حساس‌تر می‌شود و عکس حاصل روشن‌تر می‌شود. نوردهی نهایی در تصویر شما و ISO کاملاً به هم مرتبط هستند، با این وجود بعضی از عکاسان معتقدند که ایزو جزئی از تنظیمات نوردهی نیست، چرا که ایزو به روشی مصنوعی کار میکند تا نور تصویری که قبلاً از طریق دیافراگم و سرعت شاتر تنظیم شده است را روشن یا تاریک کند. به عبارت ساده تر، هر چه ISO بالاتر باشد، تصویر شما روشن تر (و نوردهی تر) خواهد بود. هرچه ایزو کمتر باشد، در صورتی که تنظیمات دیگر ثابت باشند، تصویر نهایی تیره‌تر خواهد بود.
با وجود اینکه ایزو یک ابزار کارآمد برای افزایش روشنایی تصویر در محیط‌های تاریک است اما یک عارضه ناخوشایند به همراه خود دارد و آن نویز است. هر چه ایزو دوربین شما روی عدد بالاتری تنظیم شود، مقدار نویزی که در تصاویر ظاهر خواهد شد نیز بیشتر می‌شود. به همین دلیل است که همیشه پیشنهاد می‌شود، ایزو به عنوان آخرین گزینه برای افزایش نوردهی در عکاسی در نظر گرفته شود. البته این نکته را باید در نظر داشت که دوربینهای جدید نسبت به دوربینهای قدیمی در مقابل بروز نویز در ایزوهای بالا، عملکرد بهتری دارند.
همانطور که دیدیم، مقدار نوردهی (EV) تیجه تعامل دیافراگم، سرعت شاتر و ISO است و باید حدود صفر باشد تا تصویری با نوردهی خوب داشته باشید. هنگام انتخاب این تنظیمات، به دنبال متعادل کردن نوردهی هستید، بنابراین ضروری است که بدانید چگونه نوردهی را بخوانید و محاسبه کنید. برای کمک به آن، راهنمای نورسنجی در عکاسی نوشته‌ایم، با این حال، برخی اصطلاحات آسان وجود دارد که برای درک نوردهی باید بدانید. خوشبختانه، دوربینهای دیجیتال ابزاری داخلی به نام نورسنج یا «سنسور اندازهگیری» دارند که به شما کمک میکند مقدار نوردهی تصویر را برای تنظیمات انتخاب‌شده اندازهگیری کنید. به این ترتیب، می‌توانید آن‌ها را تنظیم کنید تا تصویری با نوردهی خوب دریافت کنید. سنسور نورسنج ابزار خوبی برای عکاسی تصاویر با نوردهی کامل است:
برای محاسبه نوردهی مناسب، باید تا حد امکان نزدیک به 0 باشید. با این حال، همه چیز به سبک عکاسی و نگاه هنری شما بستگی دارد. نکته مهمی که در نوردهی باید بدانید این است که هر مقدار نوردهی به عنوان یک استاپ در نظر گرفته می‌شود و زمانی که شما از یک استاپ به چپ یا راست می‌روید، نوردهی دوبرابر یا نصف خواهد شد.
منبع: capturetheatlas.com
