نویسنده: محمدحسن‌پور
ناشر: ترانه
نوبت چاپ: اول/1393
خوانشِ عکس، به‌عنوان متنی دارای رمزگانِ بصریِ منحصر به‌فرد، در میانِ سایرِ متون هنریِ تصویری، همواره مسئلهٔ نشانه‌شناسان و نیز مفسران بوده‌است. تأویل‌گرِ امروزینِ عکس، چونان فردی رشد یافته در بسترِ هرمنوتیکِ جدید، که با تفسیرِ مخاطب‌محور و جایگاهِ آن در بینِ آراءِ مختلفِ تفسیری، آشناییِ کامل دارد، پایهٔ تأویل خود را از عکس، حضورِ خویش در برابرِ آن دانسته، و براساسِ آن‌چه که در هرمنوتیکِ فلسفی بدان، زمینه، پیش‌فرض، و پیش‌فهمِ تأویل‌گرِ متن، خطاب‌می‌کنند، به‌واکاوی بنیانِ بصریِ عکس می‌پردازد.
