هیچ چیز به اندازه یک عکس ماکرو واقعا منحصر به فرد توجه را جلب نمی‌کند، به نظر می‌رسد که ماکروها بیننده را به دنیای دیگری منتقل می‌کنند. اما برخلاف عکاسی نجومی یا انتزاعی، ماکروها منظره‌ای دیدنی از جهان را به ما نشان می‌دهند که همیشه در اطراف ماست. این دنیای ماست اما از منظری جدید و متفاوت. زیبایی عکاسی ماکرو این است که حتی با تجهیزات اولیه، عکاسان می توانند دنیاهای باورنکردنی را کشف کنند و جزئیات قابل توجهی را آشکار کنند و با بزرگ کردن آن، لحظه ها را زنده کنند. آموزش عکاسی ماکروگرافی برای مبتدیانی طراحی شده است که می‌خواهند اولین گام‌های خود را در حوزه عکاسی ماکرو بردارند.
عکاسی ماکرو چیست؟
عکاسی ماکرو یکی از شاخه های عکاسی و هنر بزرگ جلوه دادن چیزهای کوچک است. می‌توانید این کار را با نزدیک شدن به سوژه خود یا با استفاده از یک لنز تله فوتو و زوم کردن انجام دهید. تعریف مناسب عکاسی ماکرو تصویری است که سوژه آن حداقل در مقیاس 1:1 ثبت شود. این بدان معناست که تصویر روی سنسور دوربین به اندازه سوژه واقعی یا حتی بزرگتر است. به عنوان مثال، اگر طول یک حشره 1 سانتی‌متر است و می‌توانید نور را طوری هدایت کنید که طول آن به اندازه 1 سانتی‌متر بر روی سنسور دوربین شما ظاهر شود، به نسبت بزرگنمایی (یا «نسبت بازتولید») بزرگنمایی 1:1 دست یافته‌اید.
آشنایی با اصطلاحات عکاسی ماکرو
“بزرگنمایی” و “فاصله” دو اصطلاح اصلی در عکاسی ماکرو هستند که بیشترین تاثیر را در نحوه به نظر رسیدن تصاویر ماکرو شما خواهند داشت. اما بیایید کمی دقیق‌تر به هر یک از این اصطلاحات نگاه کنیم.
بزرگنمایی
اولین معیار در عکاسی ماکرو به این می‌پردازد که سوژه شما نسبت به اندازه واقعی خود چقدر بزرگ به نظر می‌رسد. نسبت 1:1 در تصاویر ماکرو به این معنی است که سوژه در تصویر نهایی به اندازه آن در دنیای واقعی است، نه بزرگتر و نه کوچکتر. به عنوان مثالی دیگر، تصاویری که با نسبت 4:1 ثبت می‌شوند این معنی را دارند که سوژه 4 برابر بزرگتر از اندازه واقعی خود در عکس ثبت شده است.
فاصله کاری
معیار مهم دوم به این می‌پردازند که تا چه اندازه به سوژه خود نزدیک می‌شوید و این یعنی فاصله بین لنز و سوژه، بنابراین ممکن است فاصله کاری برای سوژه‌های مختلف، متفاوت باشد. اگر قصد عکاسی از سوژه‌های کوچک را دارید، 15 سانتی متر یک فاصله کاری عالی است. لنزهای ماکرو با بزرگنمایی 1:1 کمترین فاصله کاری را ارائه می‌دهند.
عکاسی با لنز ماکرو برای مبتدیان
در حالی که تعریف عکس‌های ماکروها ساده است، گرفتن تصاویر ماکرو زیبا به همین آسانی نیست. عکاسی ماکرو مستلزم این است که از حداکثر توانایی‌های دوربین، لنز و البته مهارت‌های عکاسی خود استفاده کنید. اگر به تنظیمات دوربین و آنچه ترکیب دوربین و لنز شما می‌تواند انجام دهد آگاه نباشید، در معرض خطر عکس‌های تار و نتایج ناامید کننده قرار می‌گیرید. در حالی که اکثر دوربین‌ها می‌توانند برخی از تصاویر ماکرو بگیرند، برای ثبت ماکروهای با کیفیت حرفه‌ای به یک لنز تخصصی و دوربین مناسب نیاز دارید. همه اینها ممکن است باعث شود که عکاسی با لنز ماکرو بیش از حد پیچیده به نظر برسد، اما اینطور نیست. این به سادگی یکی از شاخه تخصصی عکاسی است که بسیار سرگرم کننده و گزینه‌های جدیدی را برای شما باز می‌کند.
1. دوربین مناسب را انتخاب کنید
همانطور که به زودی خواهید دید، تجهیزات واقعی مورد نیاز برای عکاسی ماکرو حول لنز انتخابی شما متمرکز است. اما برای استفاده از بهترین لنزهای ماکرو، به بهترین دوربین ماکرو نیز نیاز دارید، منظور از بهترین دوربین، دوربینی است که بتواند از لنزهای ماکرو پیشتیبانی کند. سیستم های دوربین با لنزهای قابل تعویض مورد علاقه عکاسان ماکرو هستند. مهم ترین نکته در انتخاب دوربین، نوع سنسور مورد استفاده خواهد بود. یک دوربین کراپ سنسور یا میکرو چهار سوم، فاصله کانونی بیشتری را برای شما ارائه می‌دهد. این بدان معنا نیست که سنسورهای فول فریم را نمی‌توان برای ماکروها استفاده کرد، اما یک دوربین کراپ سنسور زوم بیشتری را ارائه می‌کند که ممکن است مفید باشد!
2. لنز مناسب برای عکاسی ماکرو
بنابراین چه چیزی یک لنز خوب برای ماکروها را می سازد؟ هیچ لنز ایده آلی وجود ندارد زیرا انواع مختلفی از تصاویر ماکرو وجود دارد با این وجود برخی از ویژگی‌ها یک لنز را در دسته بهترین لنزهای ماکرو قرار می‌دهد. برای شروع، لنزها را بر اساس حداقل فاصله فوکوس مقایسه کنید، که مستقیما با فاصله کانونی لنز مرتبط است. اگر می‌خواهید تصویری از نمای نزدیک بگیرید، می‌توانید دوربین را خیلی به سوژه خود نزدیک کنید یا می‌توانید از لنز تله فوتو استفاده کنید و دورتر باشید. فاصله کانونی لنز انتخابی شما بستگی به نوع تصاویر ماکرو شما دارد. به طور کلی، لنزهای ماکرو فاصله کانونی بین 70 تا 200 میلی متر قرار دارند. نقطه شیرین محدوده 100 تا 135 میلی متری است که تعادلی بین نزدیک شدن به اندازه کافی و داشتن میدان دید خوب ایجاد می‌کند. عکاسی با لنز ماکرو معمولاً با فوکوس دستی دقیق انجام می‌شود، بنابراین لنزی را انتخاب کنید که تنظیمات دستی فوکوس را در اختیار شما قرار می‌دهد.
3. تنظیمات دوربین برای عکس macro
بسیاری از دوربین های کوچک و گوشی‌های هوشمند دارای تنظیمات ماکرو داخلی هستند. در حالی که این نمی‌تواند ماهیت واقعی لنز را تغییر دهد، تنظیمات دیجیتال را برای یک تصویر ماکرو (تا حد ممکن) تنظیم می‌کند. عالی نیست، اما اگر فرصتی پیش آمد و در تنگنا هستید، آن را امتحان کنید. ممکن است از چیزی که به دست می‌آورید شگفت زده شوید. البته بهترین راه برای گرفتن بهترین تصویر، داشتن یک دوربین یا لنز قابل تعویض و لنز ماکرو است. اما گاهی اوقات ممکن است سوژه مناسبی پیدا کنید در حالی که لنز ماکرو همراهتان نیست. همچنین پیشنهاد می‌کنیم در حالت دستی عکاسی کنید، در این حالت تمامی تنظیمات توسط خود شما انتخاب می‌شوند و این یک مزیت بزرگ در عکاسی ماکرو است.
4. عمق میدان مناسب را بشناسید
وقتی خیلی نزدیک به سوژه خود کار می‌کنید، عمق میدان به طور قابل توجهی پیچیده تر می‌شود. تنظیمات دیافراگم باز باعث ایجاد عمق میدان بسیار کم می‌شود که بیشتر تصویر را تار می‌کند. در نتیجه، f-stop بین f/8 و f/16 بیشتر در عکس‌های ماکرو استفاده می‌شود. بررسی سریع مثلث نوردهی مشکلات مرتبط با این را نشان می‌دهد. اگر محدود به عکاسی با f/8 یا بالاتر هستید، باید سرعت شاتر یا ISO را تنظیم کنید. به طور کلی، عکاسان حرفه ای برای حفظ کیفیت تصویر و جلوگیری از نویز حسگر، تنظیم ISO را پایین‌تر می گذارند. بنابراین سرعت شاتر باید تا حدی کاهش یابد تا نور کافی به سنسور برسد. باز گذاشتن شاتر برای مدت طولانی‌تری تصاویر دوست داشتنی ایجاد می‌کند، اما به این معنی است که نگه داشتن دوربین با دست گزینه مناسبی نیست و باید از سه پایه استفاده کنید.
5. مراقب سرعت شاتر خود باشید
عکاسی با سرعت شاتر کندتر از معمول چندین ملاحظات را به همراه دارد که باید به آن‌ها توجه کنید. اولین مورد خطر تار شدن تصویر ناشی از لرزش دست است، در شرایط خاص، با نور روشن و سوژه ثابت، ممکن است خوش شانس باشید. اما اگر می‌خواهید عکس بگیرید، باید از یک سه پایه برای پشتیبانی از دوربین استفاده کنید. اما سرعت شاتر آهسته به این معنی است که باید به پارامترهای دیگر حرکت نیز توجه کنید. اگر در فضای باز از گیاهان یا گل‌ها عکس می گیرید، هر نسیمی ممکن است باعث حرکت گیاهان شود. اگر حرکت کنند، نه تنها به دلیل حرکت و سرعت شاتر محو می‌شوند، بلکه ممکن است به دلیل حرکت در خارج از عمق میدان تار شوند. اگر باد می‌وزد، می‌توانید در نظر داشته باشید که یک دستیار گیاه را ثابت نگه دارد، یا ممکن است بتوانید نوعی بلوک باد را ایجاد کنید. در نهایت، با سرعت شاتر آهسته، باید به نحوه حرکت سوژه‌های خود فکر کنید.