
پراش نور یا لنز دیفرکشن چیست؟ چطور باید از آن پیشگیری کرد
محمدرضا علینیا
نوشته شده توسط Heather Zises (2020)
ترجمهی گلرو علیآبادیزاده
بازیابی شده از سایت agora-gallery.com
یادگیری آنلاین معمولاً از راحتی و سهولت خود خبر میدهد. گسترهی وسیعی از کلاسهای آنلاین هنر تکی یا سریالی و متوالی در دسترس و همه جا حاضر هستند.
امروزه، به دنبال کار کردن از خانه یا دورکاری، افراد زیادی از طریق حس جدید و تجدید یافتهای از مشارکت، مدیریت قابل اعتماد و نوآوری، در حال کشف راههای جدید برای حمایت یکدیگر هستند. در این میان، تکنولوژی سردمدار بازگشت به شرایط عادی در محیط کاری است. تا زمان قرنطینهی عمومی سال 2020، جلسات و کنفرانسهای ویدیوئی و پلتفرمهایی مانند زوم[1]، به طور قابل تشخیصی از کسبوکارهای خلاقانه به دور مانده بودند. اما حالا در طی مدت فاصلهگذاری اجتماعی، پلتفرمهای مجازی در هر حرفه و کسب و کاری حیاتی و به عنوان جایگزینی برای قرارهای شخصی شمرده میشوند.
همان اندازه که هنرمندان استودیویی برای برقرار کردن تعادل بین ارتباط و فاصلهگذاری دست و پنجه نرم میکنند[2]، میل و شوقی برای خلق و آموختن تکنیکهای جدید در خود احساس میکنند و برخلاف دسترسی محدود به مواد اولیه و فضای کار، اکثر آنها از بیشمار تجارب دیجیتالی که در قالب وبینار، لایوها[3]، ورکشاپها و همایشهای آنلاین وجود دارند بهره میبرند تا با مخاطبان خود در ارتباط باشند. در حالی که بعضی از هنرمندان در حال خلق و بازخلق آثاری هستند که مستقیماً به اتفاقات در حال جریان واکنش نشان میدهند، باقی در حال کشف قلمروهای جدیدی از فرصتها و امکانات هستند.
این پاشنهای است که دنیای هنری که در آن کلاسهای آنلاین به بدعتی برای آموزش هنر تبدیل شدهاند منحصراً دور آن میگردد. یادگیری آنلاین مفهوم جدیدی نیست و با توجه به تدارکاتی که فراهم میکند معمولاً نمایندهی سهولت و راحتی است. گسترهی وسیعی از کلاسهای آنلاین تکی یا سریالی و متوالی وجود دارند که در دسترس و همه جا حاضر و از همه مهمتر، اقتصادی هستند. از پیش دانستن اینکه چه رسانهای برای کلاس لازم خواهد بود کمککننده است، چرا که در موفقیت کلی دوره به طور مؤثری اثر میگذارد. همچنین دانستن اینکه آیا کلاسها قابل دانلود و ذخیره هستند، یا کار عملیای ارائه میشود یا گزینهی انتقاد از مربی یا استاد وجود دارد یا خیر اهمیت دارد.
تغییر رویه به سمت کلاسهای هنر آنلاین میتواند رویکردی جدید محسوب شود و مزیتهای متعددی برای این رویکرد وجود دارد:
منفعت اصلی کلاسهای هنر آنلاین این است که آنها به برقراری ارتباط شخصی بین دانشجویان و اساتید کمک میکنند. ویدئو به عنوان یک رسانه مشوق سطحی از آشنایی است که به شکلگیری یک ارتباط جمعی کمک میکند. با وجود اینکه افراد در خود استودیو حضور ندارند، اما اساتید میتوانند ارتباطات شخصی بیشتری را با شاگردان خود پرورش دهند و متقابلاً این کار به دانشجویان این فرصت را میدهد که با استاد خود و نحوهی کنش و واکنش او در موقعیتهای مختلف آشنا شوند. شرکتکنندگان میتوانند همچنان با یکدیگر در زمان و دنیای حقیقی نیز ارتباط باشند. این مورد مخصوصاً هنگامی کمککننده است که صحبت از سؤال و جواب به میان میآید.
یک پیشرفت غیرمنتظرهی دیگر که میتواند به دلیل استفاده از ویدئو به عنوان پلتفرم آموزشی محقق شود، توانایی دیدن آثار و اشیاء از دریچهی مانیتور است. کار کردن از طریق لایهای مرئی معمولاً حسی از عمق و اسرارآمیزی به دنبال خود میآورد که ممکن است خود را در واقعیت نشان نداده باشد. دسترسی به این فضای بینابینی جدید برای هنرجویان منجر به تولید ایدههای جدید در مودر آثار و کارهایشان میشود. این موضوع برای اساتید هنر نیز این امکان را قائل میشود که روشها و متریالهای جدید را کاوش و آزمایش کنند.
فرآیندی که تحت عنوان آموزش انعکاسی یاRT (reflective teaching) شناخته شده است، این فرصت را در اختیار اساتید میگذارد که اثرگذاری روشهایشان را ارزیابی کرده و نقاطی را که هنوز جای بهبود دارند شناسایی کنند. اگرچه RT در اصل یک فرایند فردی است، اما معلمان میتوانند برای بهترین نتیجه همکاران معتمد را هم برای همکاری در این کار دخیل کنند. در مواجهه با پاندمی 2020، شکل دادن یک اجتماع مورد قبول هم در حالت آنلاین و هم آفلاین یک پیروزی بزرگ محسوب میشود و RT یک شیوهی معنادار برای به اشتراک گذاشتن راهحلها و ارائهی رویکردهای نوین است.
مزیت دیگر کلاسهای هنر از راه دور این است که دانشجویان میتوانند از هر جایی که دسترسی به اینترنت وجود دارد کلاس را همراهی کنند. همانند کلاسهای آفلاین، دورههای آنلاین میتوانند برای زمانهای مشخص برنامهریزی شوند تا رسمی به نظر آیند. معلمان بسیاری میتوانند بر پایهی استقلال و نظر شخصی خود، پیشنهاد واحد درسی داده و مهلت ارسال پروژهها، تکالیف و در صورت لزوم لینکهای تکمیلی را تعیین کنند. با این خط مشی تعیین شده، این شکل از تجدید نظر در آموزش توجیهپذیر به نظر میرسد و هم به معلمان و هم به هنرجویان کمک میکند تا حس کنند تعهد و پایبندی بیشتری به کلاس دارند.
راهبردهای افزوده برای حفظ ارتباط با هنرجویان به عنوان استاد، استفاده از بیش از یک پلتفرم دیجیتال برای برقراری ارتباط را در نظر دارند. به عنوان مثال، علاوه بر کلاسهای زوم هفتگی یا دو هفته یک بار، معلمان میتوانند ساعت اداری مجازی تعریف کنند و به این ترتیب هنرجویان میتوانند به این محیط سر بزنند؛ درست همانطور که در دنیای واقعی به دفتر معلمان خود مراجعه میکردند و سؤال میپرسیدند.
یک راه دیگر برای داشتن مراودات مداوم با دانشجویان ساختن یک کانال یوتوب و محتواهای باکیفیت است که موضوع مبحث کلاسهای مجازی را تکمیل می@کند. این جنبه از کار هم به سود هنرمندان و هم به سود هنرجویان است، به این دلیل که وقتی افراد امکان دسترسی به حجم بالایی از محتوای خوب را دارند که در راستای غنیسازی تحصیلشان عمل میکند، راغب میشوند که مرتباً به کانال سر بزنند و آن را به دیگران هم پیشنهاد میکنند. یکی از پیامدهای مثبت افزودن محتوای اضافه به کانال یوتوب، افزایش ترافیک است که بازدید و محبوبیت کلاسهای آنلاین مورد نظر را بالا میبرد.
نکتهی نهایی در مورد برقراری ارتباط به صورت آنلاین، تنظیم انتظارت و صبوری کردن نسبت به تکنولوژی است. مثلاً در مورد دانشجویان، اگر سیستم آنها دوربین باکیفیتی نداشته باشد، باید به فکر تهیهی یک وبکم که به سیستم یا لپتاپشان وصل شود باشند. این مسئله تفاوت فاحشی از لحاظ شفافیت ایجاد میکند و به خصوص میتواند در یادگیری تکنیکهای جدید هنری که با جزئیات بالا سر و کار دارند کمککننده باشد. به همین شکل لازم است اساتید نیز از خود انعطاف و پذیرش نشان دهند و در مواردی پذیرای ناهماهنگیهایی باشند که نیاز به جایگزینی دارد؛ مثلاً در مواقعی که دانشجویان مواد اولیهی لازم برای یک کلاس به خصوص را ندارند یا نمیتوانند برای تکلیف خارج از کلاس به مکانی خاص دسترسی داشته باشند.
در همان حال که مردم به کنفرانسهای ویدیوئی برای برگزاری جلسات و اجرای کارهایشان تکیه میکنند، مؤسسات فرهنگی و خلاق مستقل نیز با استقبال از تعداد زیادی از برنامههای هنر دیجیتال که با نیازهای به خصوصشان مطابقت دارد، خود را با این موضوع وفق دادهاند. همانگونه که اساتید هنر تواناییهای خود را در منعطف کار کردن محک میزنند، دانشگاهها نیز جنبش جدیدی را در کلاسهای دیجیتال به راه انداختهاند. اگرچه روزهای تجربهی کلاسهای حضوری گذشته است، یکی از استادیاران هنرهای بصری در دانشگاه ایالتی مونکلر[4] از پلتفرم زوم به عنوان یک ابزار کمکدرسی تمجید میکند: «ظهور این پلتفرم، تعامل یک به یک با دانشجویان را روانتر و منعطفتر کرده است. کلاسهای آنلاین یک لایه به انسانیت اضافه میکنند، چرا که استادان و هنرجویان همچنان توانایی خوانش یکدیگر را از طریق زبان بدن و حالات چهره دارند».
در همان حال که دنیای جدید ما برای برقرار کردن تعادلی بین ارتباط و فاصلهگذاری دست و پنجه نرم میکند، بسیاری از ایدههای نو و رویکردهای پایدار نسبت به یادگیری آنلاین، میان چالشهای موجود بدل به موردی امیدبخش شدهاند.
[1] zoom
[2][افزودهی مترجم:] البته که حفظ فاصلهی هنرمندان در حالت عادی و به دور از فاصلهگذاریهای اجتماعی نیز نیاز به تعادل دارد و دور ماندن از فضای هنری و عدم ارتباط شخصی هنرمندان با یکدیگر میتواند زیانآفرین محسوب شود. همانگونه که شکل دادن شبکهی ارتباطی میان هنرمندان در شکلگیری روند مثبت و رو به جلوی هنری اهمیت دارد، انزوا و دور ماندن آنها از یکدیگر نیز مهم است. به تجربه شاهد رکود و عدم پویایی هنرمندان در صورت نداشتن ارتباط حرفهای با یکدیگر بودهایم و اکنون نیز در این برههی زمانی افزایش فاصله و عدم برقراری ارتباط حضوری هنرمندان، مزید بر علت است و احتمالاً آسیبهایی جدی را به دنبال خواهد داشت.
[3] live streams
[4] Montclair State University