درها و یادها

«درها و یادها» اثر گرانبهایی دیگری است که از «عباس کیارستمی»، کارگردان، عکاس و فیلم نامه نویس محبوب ایرانی برجا مانده است. «عباس کیارستمی» در این سری از عکس ها تحت عنوان «درها و یادها»، بررسی جذاب و شاعرانه ای از درهای چوبی سنتی ایران ارائه می دهد. درهایی قدیمی و فرسوده، با فامی کمرنگ و پیچ و مهره های زنگ زده، درهایی منفرد که همه مهر و موم، قفل شده و پر رمز و راز هستند. هیچ نشانی از این که آن ها به چه فضایی دسترسی پیدا می کنند و همچنین هیچ زمینه ی معماری دیگری در کادرهای مقید و برش خورده ی آن ها نشان داده نشده است. بعضی از آن ها به نظر می رسد که مدت ها رها شده اند و علف های هرز بر چهارچوب هایشان رشد کرده است، در حالی که از برخی دیگر قفل های براق و جدید آویزان است و بدیهی است که هنوز هم استفاده ی روزانه دارند. درها چه روایت های روزمره ای را بیان می کنند؟ چه کسی و به چه منظور از آن ها استفاده می کند؟
«درها و یادها» نیز همچون دیگر آثار «عباس کیارستمی» ما را به دیدن تشویق می کند؛ اما دیدنی خلاف عادت. تماشایی از سر شوق که با هیچ توضیح اضافه ای همراه نیست. او همواره دست مخاطبش را در تامل و برداشت باز می گذارد و مفهومی را به مخاطب دیکته نمی کند. این بار هم قضیه از همین قرار است و «عباس کیارستمی» تنها در نقش حاملی که جهانی پر رمز و راز را عرضه داشته، ظاهر می شود. او تنها مسئولیت این ارائه را برعهده می گیرد و از این جا به بعد مخاطب را با «درها و یادها» و مکاشفات تنها می گذارد.