عکس‌های آنجلیکا داس چگونگی تفکر ما به رنگ پوست و هویت قومیتی را به چالش می‌کشد. در این سخنرانی شخصی، آنچه که الهام بخش او در پس پرده پروژه‌ی عکاسی‌اش از چهره‌ها بوده را می‌شنوید: اومـــانا، و پی‌گیری‌های او جهت اثبات اینکه رنگ‌های حقیقی بشریت چه بسا بالاتر از رنگ‌های طبیعی سفید، قرمز، سیاه و زرد وابسته به نژاد می‌باشد.
«به‌عنوان عکاس، دریافتم که می‌توانم برای دیگران کانالی باشم برای ارتباط. اما شخصا، به‌عنوان آنجلیکا، هر وقت عکس می‌گیرم، احساس می‌کنم که مقابل روان درمانگر نشسته‌ام. همه‌ی ناامیدی، ترس و تنهایی که زمانی حسشان می کردم… تبدیل می‌شوند به عشق.
آخرین کشوری که برده‌داری را در جهان از بین برد، کشوری‌است که من در آن به‌دنیا آمدم، برزیل. هنوز هم باید به شدت کار کنیم تا تبعیض را از بین ببریم. تبعیض در سراسر دنیا همین‌طور باقی می‌ماند، و به خودی خود از بین نخواهد رفت.»
در مجموعه ناتمام «Humanæ» آنجلیکا داس تصاویر پرتره افرادی از سرتاسر دنیا به ثبت رسانده است تا بتواند رنگ پوستشان را با سیستم رنگی پنتون یکی کند. برای به دست آوردن رنگ پس زمینه‌ای مشابه رنگ پوست، او به صورت دیجیتالی نمونه‌ای به اندازه ۱۱ در ۱۱ پیکسل را از پوست صورت سوژه جدا کرده و از آن به عنوان پس‌زمینه استفاده می‌کند. همه افرادی که در Humanæ حضور دارند با آگهی از مضمون این پروژه و به صورت داوطلبانه با آنجلیکا داس همکاری کرده‌اند. هیچ نوع طبقه‌بندی نژادی، سنی، جنسیتی، اجتماعی و… در تولید این پروژه نقش نداشته است. و تاکنون تاریخ دقیقی برای پایان آن مشخص نشده است.
هدف هنرمند اندیشیدن به مفاهیم غلطی مانند برتری نژادی است. ارائه طیف وسیعی از رنگ باعث می‌شود بیننده در مورد معانی کلماتی مانند هویت و برابری تامل کند.
(برگرفته از تدتاک)
